Haar huwelijk

Ik vind nu dat mensen niet moeten trouwen en zeker geen kinderen krijgen voor ze eind de twintig zijn. Niet omdat ik vind dat ik een fout gemaakt heb, want ook van mijn huwelijk heb ik geen spijt, en ik heb een uitstekende relatie met mijn ex-man. Alles heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben. Maar ik denk dat veel vrouwen van rond de 27 à 30 jaar door een periode van serieuze veranderingen gaan. Ik heb het daar al vaak met vriendinnen over gehad en het komt steeds op hetzelfde neer. Eigenlijk moet je op die déclic in je hoofd wachten voordat je grote levensbeslissingen neemt. Neem de tijd om eerst wijzer en rustiger te worden. Laat je jeugd maar minstens doorgaan tot je 26e.

Gert

Je moet al echt een ongelofelijke zak zijn om ruzie te maken met onze Gert: hij barst niet alleen van het talent, hij is ook zachtaardig, lief, grappig en gemakkelijk in de omgang. Als er twee Sarahs in de groep hadden gezeten, was het wellicht een stuk moeilijker geweest. In de groep waren de rollen duidelijk verdeeld. Het is nooit aan de orde geweest of een nummer van hem of van mij de nieuwe single moest worden. Daar maakten we alleen maar grapjes over. We hebben trouwens vanaf het begin alles fifty-fifty verdeeld, zelfs al had hij dan pakweg zeven nummers voor een album geleverd en ik maar vijf. Dat kan alleen maar met je broer. We waren ook echte vrienden toen we begonnen, in onze tienerjaren klitten we al aan elkaar. Alleen muzikaal kwamen we toen niet overeen. Ik zat nog volop in Abba toen onze Gert zich onderdompelde in The Smiths. Dan lag hij depressief op bed, met het licht uit en één kaars aan, te luisteren naar Heaven Knows I’m Miserable Now, terwijl ik in de kamer ernaast zat te swingen.

Haar hoogtepunt

Pinkpop was fantastisch en heel de tournee met Alanis Morisette ook, maar vier jaar geleden mochten we in de grote tent van Werchter spelen, enkele dagen voor het festival. Het zat er bomvol, en we kregen het typisch rustige Belgische publiek zo laaiend, dat het een onvergetelijke ervaring werd. Ik was euforisch, heel de groep zweefde achteraf. De sfeer was uniek, de warmte van het publiek overrompelend. Het leek wel een bekroning.

Amerika

Het beeld dat Europeanen van de doorsnee Amerikaan hebben klopt, maar eerlijk gezegd: het zou voor veel Europeanen ook een zelfbeeld kunnen zijn. In Amerika lopen heel veel mensen rond die vallen voor de kant-en-klare oplossingen: ‘Gooi die bommen maar op Saddam Hoessein.’ Dat is hetzelfde soort discours als ‘Stuur alle Marokkanen terug naar Marokko!’ Ik kon ook niet geloven dat een op drie mensen in Antwerpen voor het Vlaams Blok stemt. Antwerpen, dat is mijn stad, hé! Het probleem is: mensen hebben vaak geen zin om zelf een mening te hebben. Dat stoort mij heel hard, zowel in Amerika, als hier.

Haar toekomst

Ik ben niet zo naïef om te denken dat ik dertig jaar lang aan de top kan blijven als zangeres. Een ding staat vast: ik blijf in de muziek. Is het niet om mijn eigen platen te maken, dan wel om voor andere artiesten te schrijven. Precies daarom wil ik zoveel mogelijk creatieve mensen leren kennen. Wie weet kan ik ooit in hun entourage functioneren, al is dat dan op de achtergrond. Acteren wil ik ooit ook nog wel doen, al weet ik niet of ik daar voldoende talent voor heb. Dan maak ik mezelf wijs dat ik nog een grotere zangeres moet worden en dat ze me dan vanzelf wel komen vragen. ( lacht) Er is nog niemand komen aankloppen, neen. Mag ik onder aan dit artikel een annonceke zetten?

Door Eddy Hendrix Foto Guy Kokken