Ik maak aan de lopende band zelfportretten, ik zou mezelf met mijn ogen dicht kunnen tekenen. Maar voor dit zelfportret haalde ik er voor alle zekerheid toch maar een spiegel bij, en begon ik drie keer van voor af aan opnieuw. Ik ben zo’n schilder die niks meer op papier krijgt zodra iemand hem een opdracht geeft. Zo’n schilder die voor zijn plezier tientallen affiches ontwerpt voor concerten die nooit plaatsvonden, maar de grootste moeite heeft om een affiche te maken voor een écht concert.

Mijn grondtoon is tristesse, bij alles wat ik doe. Zoals veel kunstenaars ben ik mijn eigen psychiater, en maak ik songs, tekeningen en schilderijen als vorm van therapie, om dingen te verwerken en de vuilnisbakken buiten te zetten. Ik sta de laatste tijd wel iets minder afwijzend tegenover geluk dan vroeger, merk ik. In songs en schilderijen mag tegenwoordig al wel eens iets optimistisch doorschemeren. Ik heb een ziekelijke drang naar schoonheid. Ik ben een gek, een maniak, een junk – verslaafd aan mooie dingen maken. Geef me een bierviltje en een balpen, en ik begin te tekenen. Geef me een gitaar met maar één snaar, en ik begin een song te spelen. Mijn ultieme nachtmerrie is dat dat ooit zal stoppen. Dat ik op een dag zal opstaan met het gevoel: ‘Ik kan het niet meer. Het is op. Gedaan.’ Alleen al van die gedachte uit te spreken, word ik ontzettend bang. Een week zonder schoonheid, en ze mogen me in het gekkenhuis stoppen.

In vergelijking met veel anderen ben ik lang een armoedzaaier geweest, maar daar heb ik nog nooit mee ingezeten. Zolang ik geld genoeg had om de platen, de strips en de boeken te kopen die ik écht wou, zag ik geen enkele reden om te klagen. Zelfs niet als ik daarvoor een paar weken voze Chinese soepkes moest eten. Mijn enige ambitie is altijd geweest om dingen te bezitten en te maken die ik mooi vond. Ik heb er nooit bewust naar gestreefd rijk te worden, of zelfs maar welstellend of succesvol. Ik kan dat ook niet goed, succesvol zijn. Als te veel mensen me goed vinden, krijg ik al heel snel het gevoel dat ik mezelf niet meer ben.

Rudy Trouvé (39) is kunstschilder en muzikant. Hij werd bekend met dEUS en Dead Man Ray, en speelt tegenwoordig bij onder meer The Love Substitutes, Prima Donkey, POX en Franco Saint De Bakker. Op 18 mei organiseert zijn platenlabel Heaven Hotel een ‘label night’ in de Vaartkapoen in Brussel, met optredens van The Love Substitutes, OW, POX, IH8 Camera en Tip Toe Topic. Info op www.heavenhotel.be en www.vaartkapoen.be.

Opgetekend door Wouter Van Driessche

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content