DE MENS FRANK VANDER LINDEN IS CEREMONIEMEESTER VAN DE JAARLIJKSE ZAMU-AWARDS, DIE NAAR GOEDE GEWOONTE WEER WORDEN UITGEZONDEN OP TELEVISIE (12/2 – 13.00 CANVAS)

1 Waar hou jij je eigen Zamu-awards bij?

Daar vraag je iets. Ik denk dat ze in de kelder liggen weg te kwijnen of zo. Op mijn schoorsteen is er alleen plaats voor Jack Daniels en William Lawson. Maar ik ben toch wel trots op mijn drie awards, en vooral dan op diegene die ik gekregen heb voor beste zang. Voor een zanger die geen ‘Zanger’ is, was dat de ultieme onderscheiding.

2 Wie is volgens jou dan wel een ‘Zanger’?

Iggy Pop en Van Morrisson staan samen bovenaan. Twee tegenpolen, ik weet het, maar onconventionele stemmen zijn meestal het interessantst. Maar eigenlijk vind ik Morrissey nog net iets beter. Sommigen beschouwen Morrissey niet eens als een zanger, maar volgens mij is zijn frasering enkel te vergelijken met die van Sinatra.

3 Welke song of welk optreden heeft je ooit aan het huilen gebracht?

Het is algemeen bekend dat mannen in de overgang sneller vollopen. Hoewel ik daar nog net niet bij hoor, is het toch soms ook raak. Films en boeken kunnen me aan het huilen brengen, maar muziek ontroert me nog sneller. Vaak heeft dat niet eens met de tekst te maken. Het helpt als ik niet te veel heb geslapen. Daar word je fragieler van, en als je dán naar American Music Club of Nick Cave luistert… Er bestaan weinig fijnere dingen.

4 Werd je al eens ontroerd door een song die je zélf schreef?

Het klinkt natuurlijk nogal vettig, maar het wordt steeds moeilijker om niét ontroerd te worden door Dirk Doet Raar, een song van mijn soloplaat. Ik schreef het na de dood van iemand om wie ik veel gaf. Ik kreeg hetzelfde gevoel toen ik Ronny Mosuse Een Simpel Lied en Bladzijde 30 hoorde zingen, twee songs waarvoor ik de teksten heb geschreven. Achteraf vroeg ik me toch af of het wel oké is om zo geraakt te worden door je eigen werk.

5 Heb je ooit een song geschreven om een vrouw te versieren? Het zou niet alleen dom zijn om zo’n song op plaat te zetten, maar verdacht ook. Een songschrijver is te vlot om een oprecht liefdesliedje of gedicht te schrijven. Zo’n tekst betekent pas écht iets als je nooit schrijft. Daarom maak ik dus beeldhouwwerken voor mijn geliefde (lacht). Of ik schets snel een btw-bonnetje voor een restaurant.

6 En welke plaat leent zich dan het best tot een wild nummertje in de slaapkamer?

Geen enkele. Ontelbare keren hoor je dat mensen Marvin Gaye of Barry White draaien om in de stemming te komen, maar ik wil alleen aan Barry White denken om een eventuele voortijdige ejaculatie te verhinderen. De muziek moet je eigenlijk zelf maken. Nu ja, muziek… je weet wel wat ik bedoel.

7 Kun je de beste songregel aller tijden opzeggen?

‘Do you have a vacancy for a back-scrubber?’ uit Half A Person van The Smiths, alweer Morrissey dus. Bij dat soort tekstregels doet Morrissey me denken aan Gerard Reve: op een heel onverwacht moment kunnen beiden je doen schaterlachen met een zin die eigenlijk net heel tragisch is.

8 Tot zover de goede smaak. Welke plaat leg je graag in het geniep op?

Bestaan schaamplaten dan nog? Elke muziekkeuze lijkt vandaag door de beugel te kunnen. De foute song is opgehouden met bestaan op de dag dat Queen ineens weer mocht. Ik verdenk Mauro ervan de sleutel te zijn in dat transformatieproces. Zelfs Sam Gooris zou ineens geloofwaardig worden als hij naast Mauro stond.

9 Welk muziekprogramma moet absoluut terugkeren op het scherm?

Nonkel Pop, al was dat een quiz. Omdat ik er zelf in zat, dat spreekt (lacht). Dat programma is helaas maar één seizoen meegegaan. Als je dan bedenkt dat de Rechtvaardige Rechters ondertussen hun 188e jaargang hebben ingezet – en steeds beter worden (lachje) – dan had Nonkel Pop het toch langer mogen uitzingen. De kijk- én waarderingscijfers waren goed, maar op Canvas werd geopperd dat ‘muziek te gauw op is’. Ik heb daar slechts één antwoord op: Never Mind The Buzzcocks.

10 Wat is de strafste quote uit een halve eeuw rockgeschiedenis?

‘Het is niet omdat je geen haren hebt, dat je er niet mee kan schudden.’ Maar dat is er een van mezelf, dus die telt niet. Nee, dan toch liever Jerry Lee Lewis die zei: ‘I’m dragging the audience to hell with me.’ Ik word dit jaar 44 en die quote gaat voor mij nog altijd op. Muziek voert mij nog steeds naar een andere plaats. l

GUNTER VAN ASSCHE