PSYCHO

ALFRED HITCHCOCK

VS 1960, MET ANTHONY PERKINS, JANET LEIGH, VERA MILES. 23.15 – CANVAS

Hitchcocks onsterfelijke rilklassieker – met schizogeneriek van Saul Bass – wordt samen met Michael Powels Peeping Tom vaak gezien als de film die aan de basis van het slashergenre lag. De combinatie van expliciet geweld en thema’s als transseksualiteit en freudiaanse psychologie was ongewoon, zeker in Hitchcock-termen (de Paramountstudio geloofde niet in dit shockexperiment en Hitchcock betaalde de film voor een groot deel zelf, in ruil voor 60 percent van de recette). Maar de suspensemeester liet het in 1960 al optekenen, al stond men er toen nauwelijks bij stil, zo onder de indruk was men van de intensiteit en de horror waarmee Hitchcock zijn antwoord op de Franse klassieker Les diaboliques verfilmd had: Psycho heeft ook een briljante macabere humor. ‘ To me it’s a fun picture‘, aldus Hitch. ‘ Het is als een bezoek aan het spookhuis op de kermis.‘ Het was slechts één scène die Hitchcock ertoe aanzette om Robert Blochs gelijknamige roman over een kannibalistische seriemoordenaar te adapteren: de met striemende staccatoviolen van Bernard Herrmann opgezwiepte moord onder de douche (70 camerastanden voor 45 seconden film!), misschien wel de beroemdste scène uit de filmgeschiedenis. Bij de release vond een groot deel van de kritiek dit zijn slechtste film ooit, maar de gewiekste promotiecampagne en de hoogst originele trailer (Hitchcock in persoon gidst ons in zes minuten door de set van het afgelegen Bates-motel en het sinistere Victoriaanse huis waar blondine Janet Leigh op amateurtaxidermist en de oedipale Anthony Perkins botst) deden hun werk. Psycho werd zijn succesrijkste film ooit en het blijft een mijlpaal, vooral ook om de manier waarop onze morele perversie gemanipuleerd wordt.

City Lights **** Charles Chaplin, VS 1931. De wereldberoemde werkloze zwerver op zoek naar geld voor de operatie van een blinde bloemenverkoopster (Virginia Cherrill). Sommige scènes van Chaplins eerste geluidsfilm, hoe dan ook een romantische komedie in pantomime, zijn onvergetelijk mooi. En hoe perfectionistisch Chaplin kon zijn, mag blijken uit de scène waarin zijn personage voor het eerst Cherrill ontmoet: pas na 342 opnamen was hij tevreden. (13.35 – Eén) The Italian Job ** Peter Collinson, GB 1969. Enkele jaren geleden teisterde de remake nog de bioscopen, maar dit is het in Turijn opgenomen origineel: een caperfilm vol sixties-memorabilia, waarin Michael Caine, Noel Coward en Benny Hill geamuseerd de spot drijven met de Italiaanse politie en de maffia (17.15 – BBC 1) The Dogs of War ** John Irving, 1981. Christopher Walken en Tom Berenger zorgen voor amok als huurlingen in Afrika. Rommelige, maar soms rake Frederick Forsyth-verfilming, een van de eerste films van de vrij onevenwichtige Brit Irving. (01.30 – BBC 1)

Luc Joris