Casino Luxembourg,Forum d’art contemporain, rue Notre-Dame 41 in Luxemburg, tot 1/12. tel. +352-22 50 45 en www.casino-luxembourg.lu

Na het pluralistische Open House is Casino Luxembourg weer overgegaan tot het invoeren van een thema. Directeur-curator Enrico Lunghi selecteerde zeventien installaties die – wat veeleer zeldzaam is – een meerwaarde krijgen door het bindende concept. Power buigt zich niet zomaar over het gegeven van macht maar poogt er ook de psychologische werking van te tonen. Zo zijn op de tentoonstelling eerder krachtmetingen en suggestieve machtsspelletjes te zien dan pakweg portretten van wereldleiders waar verder niets mee gebeurt. Soms krijgt Power een scherp cynische bijklank, een andere keer wordt er verblijdend luchtig omgegaan met loodzware onderwerpen. Vertrekpunt is een maquette van de architect Rem Koolhaas. Dit zogenaamde ‘ Panopticon’ is gebaseerd op de ideeën van de 19e-eeuwse jurist Jeremy Bentham, die een constructie uitvond waarin mensen continu konden worden geobserveerd. Het gevangenismodel had als voordeel dat een persoon iedereen in de gaten kon houden terwijl hij zelf uit het zicht bleef. Daardoor ontwikkelden de bewoners een gevoel van permanente controle en werden ze op termijn hun eigen bewaker.

Na het schaalmodel van Koolhaas heeft Casino Luxembourg een aantal verrassingen in petto zoals een verkleinde versie van de tombe van Napoleon (Julian LaVerdiere) en een honderdtal in de vlucht bevroren pijlen van Ivan Kafka.

Peter Bogers toont Ritual I, een cirkel van twaalf tv-toestellen die in wijzerzin elk één seconde lang een Hollywoodgevechtsscène laten zien. Bedoeling is dat je in het midden van de cirkel staat en û zoals de bewaker uit Benthams Panopticon û probeert na te gaan waar de onlusten zich situeren. Wat nooit lukt, want de filmbeelden volgen elkaar veel te snel op.

Rudolf Herz toont een zaaltje dat volledig overdekt is met Hitlerbehangpapier. Het portret van Hitler is er afgewisseld met dat van Marcel Duchamp. Wat Herz aantoont, is dat de aanwezigheid van de Führer zo dominant is dat de beeltenis van wie dan ook bijna onmiddellijk overstemd raakt.

Hoogtepunt is de video ‘ Men in Pink’ van de Franse Sylvie Blocher. Daarin zingt een mannenkoor de Internationale, trekt vervolgens een rode nylonkous over het hoofd en gaat verder met het lijflied van de zeven dwergen. Op een paar minuten tijd schakelt Blocher over van bombastische ernst naar gespeelde koddigheid. Een bizarre ommezwaai maar ook een feilloos verklankte transformatie met een sterk absorberend effect.

door Els Fiers

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content