Planeet Kamagurka,woensdag 11/6 û 20.30 Ned3

Planeet Kamagurka! Een betere titel voor een documentaire over Vlaanderens bekendste cartoonist kun je moeilijk verzinnen. Hij komt jammer genoeg wel van onze Noorderburen: voor Het Uur van de Wolf ging documentairemaakster Simone de Vries na hoe de planeet van Luc Zeebroek er eigenlijk uitziet. Via gesprekken met de man zelf, zijn familie en mensen als Kees van Kooten, Herr Seele en Guy Mortier probeert ze een portret van hem te schetsen.

Simone de Vries: Ik wou in de eerste plaats nagaan hoe Kamagurka is in het dagelijkse leven. Is hij heel normaal en schuift hij ’s avonds gewoon mee aan tafel? Of is hij net zo onaangepast als zijn tekeningen doen vermoeden?

En?

De Vries: Wel, het is natuurlijk heel gemengd. Enerzijds is Kamagurka heel gewoon, vriendelijk, een echte family man. Anderzijds heeft hij altijd wel wat vreemde trekjes gehad. Zijn ouders vertellen hoe ze toen hij tien jaar was met hem naar de dokter gingen, omdat ze zo geschrokken waren van zijn gedichten. Die dokter heeft toen kalmeringspillen gegeven, maar die hielpen geen zier: het werd alleen maar erger.

Maar dat Kama af en toe wat vreemd is, zal voor niemand een schok zijn. Wat heeft je echt verbaasd?

De Vries: Hoe snel die man werkt! In de film zie je hoe hij een telefoontje krijgt van NRC-Handelsblad om een tekening te maken, en hup: vijf minuten later staat hij al aan de fax met het resultaat. Ik ken niemand die zo snel kan denken. Daardoor heeft hij ook veel tijd voor andere dingen: schilderen, theater, muziek… Hier in Nederland weet praktisch niemand dat hij bijvoorbeeld liedjes schrijft. Erg mooie liedjes trouwens.

Dat wordt dan bij dezen rechtgezet.

De Vries: Wel, Kamagurka zegt zelf: ‘Ik word altijd beschouwd als een tekenaar die er nog een paar dingetjes bij doet. Terwijl voor mij alles even belangrijk is.’ Dat wilde ik laten zien. Mijn film is natuurlijk niet hét standaardwerk over Kamagurka, daarvoor is hij met veel te veel bezig. Maar ik wilde me niet beperken tot zijn tekenwerk alleen. Nu weet ik wel dat zijn theater soms flauw kan zijn, en dat sommige mensen zijn schilderijen lelijk vinden, maar dat is gewoon typisch Kamagurka. Hij wil niet door iedereen leuk worden gevonden en stuurt daar ook op aan. ‘Boegeroep is mooier dan applaus’, zo zegt hij in de film. Kamagurka wil mensen verstoren.

DOOR STEFAAN WERBROUCK