Petite fille

Hoe uitzonderlijk is het dat de genderbeleving van een kleuter of jong kind helemaal anders is dan verwacht op basis van zijn of haar geboortegeslacht? Hoe ga je daar als ouder, broer of school het best mee om? Waarin verschilt gendervariantie nu van genderdysforie? Op al die vragen blijft Sébastien Lifshitz het antwoord schuldig. De Fransman gaat er prat op géén journalistiek te bedrijven maar bioscoopdocumentaires te maken. Die radicale keuze doet het delicate Petite fille sporadisch tegenwringen. Een wederwoord van de gedemoniseerde school of dansschool ontbreekt, bijvoorbeeld. En het is blind voortvaren op de aangrijpende getuigenis van een moeder die, net als de rest van het grote gezin, vecht voor het geluk van de jongste. Die heeft het niet gemakkelijk. De snoezige, frêle, sterke Sasha is geboren als jongen maar gaf als kleuter al te kennen een meisje te zijn. In het beantwoorden van vragen is Lifshitz geen prima ballerina, maar in het fijngevoelig portretteren wel. Met een doordachte montage en enscenering en aandacht voor poëtische momenten maakt hij het de kijker heel erg moeilijk om niet mee te leven met het kleine meisje dat niet van iedereen ongestoord een klein meisje mag zijn. Vooral die prestatie zal de reden zijn waarom Film Fest Gent Petite fille de Grand Prix toekende.