door Piet de Moor

In ‘Van Alles naar Allen’ compileert productiehuis De Koe de ideeën van de New Yorkse cineast Woody Allen tot een ‘oeverloos relaas’. Première op 15/11, op toernee tot 12/1. Info: [{phone}]03-248 66 60.

Nog wat tv gekeken de laatste tijd?

De introductiereeks op de filosofie van Alain De Botton heb ik kunnen afdwingen van mijn kinderen, maar voor de rest? Ik ben geen fervente kijker en daar ben ik blij om. Vroeger zat ik veel te vaak voor het toestel; nu zit ik, als ik ’s avonds thuis ben, graag te lezen en naar de open haard te kijken. Via televisie krijg je een caleidoscopisch beeld van het bestaan. Op heel korte tijd moet je ontzettend veel informatie verwerken. We denken dat we daarmee hebben leren leven, maar daar ben ik niet zeker van. De vraag is of we er niet neurotisch van worden. Ik heb jarenlang niet naar het jaaroverzicht kunnen kijken, omdat ik het een te grote opeenstapeling van doorgaans verschrikkelijke dingen vond. Bij zulke programma’s mis je als kijker zowel de mogelijkheid om betrokken te worden als om afstand te nemen. De andere grote moot bestaat uit ontspanningsprogramma’s, van geïnspireerd tot gruwelijk leeg. Maar die kan je wel ironiseren en relativeren. In het algemeen vind ik dat op de televisie de hysterische mens gepromoot wordt. Alles is vreselijk opgefokt.

Zijn er raakpunten met het theater?

Televisie heeft een heel ander ritme. In het theater heb je veel meer het gevoel dat je iets meemaakt wat een ander niet beleeft. Er is in het theater een vorm van interactie die je mist op de televisie, waar je gedwongen wordt om te kijken naar datgene waar de camera zich op richt. In het theater kan je zelf kiezen waar je je blik naar stuurt.

Wat zou je doen als je zélf iets voor tv zou maken?

Ik zou een productie maken waar alles tegelijk in voorkomt en waar verschillende dingen elkaar beïnvloeden. Ik hou van het gevoel niet goed te weten waar ik naar kijk, waardoor ik me moet afvragen: is dat nu een sitcom, een spelprogramma of reclame? Ik hou ervan het publiek op het verkeerde been te zetten. Ik zou proberen om de grenzen van het medium af te tasten. Ik wil er alleen mee bezig zijn als ik het gevoel heb dat ik iets maak wat niet eerder gemaakt is.

Zou je graag meer drama op tv zien?

Ja, al was het maar omdat ik zelf graag acteer. Maar het drama dat nu geboden wordt, mis ik niet. Ik kijk niet graag naar Thuis of Familie. Ik zeg niet dat ik het belachelijk vind, maar zelf zou ik er niet graag in meespelen omdat er voor de acteur geen uitdaging in zit. Ik heb een keer een kwartier gekeken naar Flikken. Het is goed dat het er is, want het heeft veel succes. Maar je moet te veel rekening houden met commerciële overwegingen, met kijkcijfers en doelgroepen. Het artistieke komt altijd op de tweede plaats. Toen ik eens aan Beckx en Blanche meewerkte, kon de productie niet eens verdragen dat het hoofdpersonage een fiets wou stelen. Waar zijn we dan mee bezig?

Wat stel je voor?

Ik wil niet voortdurend op de vingers worden gekeken door de producenten die het geld geven. Misschien kunnen we de theaterbudgetten in de toekomst gebruiken om het toneel nieuw leven in te blazen: niet meer louter livetheater, want waarom geen vormen van theater die helemaal of gedeeltelijk geregistreerd worden? Zulke producties zouden wat mij betreft nooit in bioscopen of op tv getoond worden, maar exclusief in theaters. Ik beweer niet dat dit de toekomst van het theater is, maar er zit zeker veel in. Voor volgend seizoen hebben we al plannen in die richting.