Paul Baeten
Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

P.B. GRONDA, auteur van onder meer Straus Park en Wanderland, duikt elke week in de populaire cultuur.

Ik reed naar Amsterdam voor het Literair Variété Spektakel van Rob Waumans en Ivo Victoria. Ter hoogte van Rosendaal werd me duidelijk wat mijn favoriete stukje muziek van de laatste tijd is. Van 2 minuten 42 tot 3 minuten 36 in Close Your Eyes and Meow to Fluff, wat de Geoff Barrow-remix is van Close Your Eyes (and Count to Fuck) van Run the Jewels featuring Zack de la Rocha. Dat is het, dat is mijn favoriete stukje muziek van de laatste tijd.

Nog specifieker: 3 minuten 5 seconden tot 3 minuten 18 seconden. Zack zegt in die tijd het volgende:

‘With clips in the bottom, we dippin’ from Gotham / Yes eclipsed by the shadows, a dark dance to the coffin /I’m a fellow with melanin, suspect of a felony/ Ripped like Rakim Allah, feds is checkin’ my melody.’

En dan denk ik elke keer: yes! Ik heb echt geen flauw idee van wat hij allemaal bedoelt maar dat is niet erg! ‘Eclipsed by the shadows’ is toch wat gothic, het is hier toch godverdomme geen Batman-script van Christopher Nolan! Maar verder: yes man, YEEEESS.

Het zit allemaal in die paar zinnen, in die intonatie, in die woede die in elke derde lettergreep barst. Toch zou het zinloos zijn om alleen naar dat ene stukje te luisteren. Dat is alsof je enkel de scènes uit The Godfather zou bekijken waarin Al Pacino zijn stem verheft of enkel de ansjovisjes van een pizza napolitana zou eten omdat die de pizza nu eenmaal onderscheiden van andere pizza’s. Bijvoorbeeld de parma of de pepperoni.

Toch zie je dat op bijvoorbeeld YouTube. Hobbyisten die ‘alleen de beste stukken’ van platen en films aan elkaar hebben gemonteerd. Ze lijken ervan overtuigd dat dat het beter maakt. Dat is toch wat raar.

Maar het is een teken van de tijd. Context of opbouw zijn niet meer van belang. Er is enkel hetgeen we horen of zien zonder ons hoofd te keren. Er is wat er gezegd wordt in een tweet, er is een foto, er is een uitspraak. Waarom, in welke omstandigheden, vanuit welke achtergrond… Allemaal onbelangrijk.

Links en rechts maken vandaag te vaak de fout om hun tegenstanders niet het voordeel van enige context te gunnen. Nu ja, ‘de fout’. Ze doen het natuurlijk met opzet. Het is op die manier erg gemakkelijk om de licht ontvlambare dragers van de publieke opinie, die geheel toevallig allemaal op Twitter zitten, in de rode toeren te jagen.

Iemand zegt iets stoms, er ontstaat verontwaardiging (een woord dat qua waarde ongeveer de neerwaartse dynamiek van de Yahoo-aandelen heeft gevolgd), de persoon verontschuldigt zich. Of niet. In de twee gevallen, en dat is prachtig, gaat de wereld gewoon door. Kijk es aan.

Het gevaar is niet zozeer dat we allemaal vermoeide snelkookpannen worden, maar wel dat al die tijd en woorden worden opgeslokt door non-events terwijl discussies ten gronde natuurlijk nooit gevoerd kunnen worden.

Dus als ik de twee beste lijnen van De la wil horen, dan laat ik het liedje van het begin spelen. Het zet het kader waarin die paar woorden nu net zo goed passen en als je ze uiteindelijk hoort, dan betekenen ze iets, dan heb je ze eerlijk verdiend.

P.B. GRONDA

TER HOOGTE VAN ROSENDAAL, OP WEG NAAR AMSTERDAM, WERD ME DUIDELIJK WAT MIJN FAVORIETE STUKJE MUZIEK VAN DE LAATSTE TIJD IS.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content