Paul Baeten
Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

P.B. GRONDA, van wie onlangs de nieuwe roman Wanderland is verschenen, duikt elke week in de populaire cultuur.

Sommige dingen zijn perfect omdat ze gewoon echt perfect zijn. Comedians in Cars Getting Coffee, bijvoorbeeld. Heel grappige mensen in coole auto’s die rondhangen? Echt? Kan dat echt gewoon gemaakt worden? Ja, dat kan. Omdat perfectie, alle volkswijsheden daargelaten, natuurlijk wel bestaat. Ze is gewoon zeldzaam. Zoals de watersnip of hits van 50 Cent waarin hij niet ergens ‘Go, Shorty’ zegt.

Heel veel dingen zijn echter enkel perfect in een vrij tot zeer specifieke context. Bijvoorbeeld een kom warme soep. Zinloos midden mei als je net ging douchen, perfect als je met je prachtige lief in een wolkbreuk terecht bent gekomen.

Als er uitzonderlijk veel context en uitleg of ironie nodig is om iets goed te praten, dan hebben we het over guilty pleasure. Terwijl ik dacht dat guilty pleasures niet meer bestonden. Maar kijk, ik was mis, zoals Yves Leterme toen hij een Twitteraccount aanmaakte.

Dus vooruit dan maar: ik pleit even schuldig.

Ik luister tegenwoordig naar Justin Bieber. Ik zag hem in de rubriek ‘Car Karaoke’ van The Late Late Show met James Corden en vond hem best grappig. Blijkt dat er op Purpose een paar prima nummers staan om in de lente mee rond te cruisen in een luchtgekoelde sportwagen.

Een mens kan ook niet heel de dag naar credibele muziek luisteren. Dan moet je uiteindelijk in de culturele sector gaan werken en… Welja, dan moet je uiteindelijk in de culturele sector gaan werken.

Op televisievlak heb ik ook wel mijn gek plezier, en dat is het programma The Sky Is the Limit, dat sinds dit jaar trouwens een geo-block kreeg op vier.be om absoluut geen enkele goede reden. Dus SBS, doe daar wat aan. Het is 2016, als je het niet geeft, dan pakt een of andere kid met een laptop het gewoon af.

Soit. The Sky Is the Limit, dus. Er zit een soort melancholie en kleinheid in die patsers bezig zien, vermoed ik. Heel de onzin van het menselijke streven, samengevat door een idioot bij een lelijke Bentley. Je kunt zo hard vooruitlopen dat je niet meer ziet dat ze achter je rug aan het lachen zijn. En je kunt niet anders dan sommige excessen ook op jezelf te betrekken. En dat onderscheidt gezonde spot nog altijd van gewoon afzeiken.

Voor veel mensen is het echter ‘cultklassieker’ Temptation Island die de rol van guilty pleasure vervult. Zet iets lang genoeg in de kast, en het wordt wel een cultklassieker.

Nu, misschien snap ik pleasure niet helemaal, maar ik zie het evenwicht niet. Ik mis het klein elementje dat het plezier opwekt in een miserabele wereld van lelijkheid. Het programma staat slecht in beeld, de premisse is flauw, de montage heeft geen tempo, het meisje van wie de carrière zó slecht ging dat ze de presentatie-opdracht aanvaardde, kan niet goed praten, laat staan presenteren. Daarbij blijkt dat er ook nog een Hollander rondloopt. Er is nog nooit iets beter geworden door er een Hollander aan toe te voegen.

Maar vooral: als dit dan onze guilty pleasure moet voorstellen, als dit onze bodem is, hoe diep zijn we dan ondertussen al weggezakt?

P.B. GRONDA

ER IS NOG NOOIT IETS BETER GEWORDEN DOOR ER EEN HOLLANDER AAN TOE TE VOEGEN.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content