P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.

De mens begrijpt nog geen doorsnee gsm-abonnement, maar plant al wel de exodus naar Mars voor als de boel hier gaat ontploffen. Mars. Dat is in relatieve, aardse termen toch redelijk ver weg. En ook een pak kleiner dan we gewend zijn. Dus als alles fout loopt, dan is ons beste plan: van een drieslaapkamerhuis naar een studio verhuizen. Met zijn allen. Op een soort one-way easyJet-vlucht.

Ik blijf dan wel hier om het einde mee te maken. Ik vlieg sowieso al niet zo heel graag, en als het dan toch ruimtereizen moet zijn, doe me dan maar meteen een verre reis, weg van de bekrompenheid van de Orionarm. Van de aarde naar Mars is toch wat de interplanetaire versie van een busrit van Geel naar Hamont-Achel.

Gesteld dat onze planeet toch nog even leefbaar blijft, houd ik mijn vervoer liever lokaal en gebaseerd op een structuur met vier wielen. Daar hou ik van, van dingen met vier wielen. In 1996 was ik namelijk op vakantie in Frankrijk, en ik kocht er het prachtige naslagwerk Toutes les voitures du monde. Op de cover stond een Ferrari F50. Verder vond je er precies in wat de titel beloofde.

Niet veel later kende ik alle auto’s ter wereld.

Nee, serieus. Ik kende echt álle auto’s ter wereld.

Al snel moest ik mijn passie voor auto’s verstoppen. Gitaardingen moest je kennen, en bands die niemand anders al had gehoord, en hoe je met een meisje kon praten zonder te worden opgegeten. Auto’s daarentegen: meh. Niet echt cool.

Gelukkig leven we intussen in een compleet zinloze, zwaartekrachtarme tijd, waarin de mens stilaan beseft dat tastbare, authentieke zaken aan een razende snelheid uit ons leven verdwijnen en dat dat proces niet alleen voordelen heeft. Een schoenwinkel, een stevig kompas of een pen, het zijn allemaal zaken waar we in dit leven nog vol melancholie over zullen kunnen navertellen. ‘Weet je nog, de pen’, zullen we dan zeggen. ‘Jaja, de pen…,’ zegt een andere oude zot dan, ‘om nog te zwijgen van schoenwinkels en kompassen.’

Hetzelfde geldt voor de van een achterhaalde verbrandingsmotor voorziene automobiel waar je met handen en voeten zelf mee moet rijden. Net omdat hij aan het verdwijnen is in de vorm die we kennen, is de auto sinds enkele jaren terug als iets dat best hip kan zijn. Dat was geleden van de jaren 80. Top Gear deed natuurlijk veel van het werk. En Jerry Seinfeld maakte passie voor oude hopen staal ook wat breder aanvaardbaar.

Maar Discovery Channel betekent echt voor auto’s wat Canvas heeft betekend voor Adolf Hitler. Je kunt er een hele dag in het gezelschap vertoeven van andere complete gekken die óók bezig zijn met interessante bouwjaren, matching numbers, het opwaarderen van chroomelementen en het zoeken van een origineel stuur of een passende velg. Chasing Classic Cars met Wayne Carini is momenteel een van mijn persoonlijke favorieten. De rednecks van Fast N’ Loud heb je ook, net als Dealing Steel. En natuurlijk de nerds van Wheeler Dealers.

‘Weet je nog, die auto’s?’ zullen ze later zeggen, en dan zal niemand geloven dat ik in 1996 toutes les voitures du monde kende.

P.B. GRONDA

DISCOVERY CHANNEL BETEKENT VOOR AUTO’S WAT CANVAS HEEFT BETEKEND VOOR ADOLF HITLER.