‘OVER TIEN JAAR ZOEK IK EEN HOBBY’

Met hoofdrollen in Elysium, Promised Land en Behind the Candelabra is Matt Damon op zijn 42e zijn status van ideale schoonzoon helemaal ontgroeid. Een van Hollywoods meest interessante leading men over zijn overvolle agenda. ‘Ik ga al maanden niet meer naar het toilet.’

Geen Hollywoodster die een betere guy-next-door– indruk kan neerzetten dan Matt Damon. Als we op voorhand niet hadden geweten dat hij ging binnenkomen, hadden we hem verward met de assistent-manager van het hotel, toen hij die middag neerplofte in de zetel van een hotelkamer in het Corinthia, hartje Londen. Loshangend T-shirt, de haren glad naar achteren gestreken, brede glimlach: Matt Damon heeft het uiterlijk van een brave, doordeweekse Amerikaan. Maar niet de carrière.

Zes jaar geleden werd hij door het zakenmagazine Forbes uitgeroepen tot meest rendabele ster ter wereld. Een klein rekensommetje had namelijk geleerd dat een filmstudio 29 dollar winst maakte voor elke dollar die hij in hem investeerde, en dat zijn marktwaarde moeiteloos die van Brad Pitt en Johnny Depp overtrof.

Zijn meest opmerkelijke rol tot op heden is die van de topspion-met-het-uitgewiste-geheugen Jason Bourne. Zijn spottende passage als houten marionet – Máááátt Dáááámon – in de satire Team America krijgt van ons overigens een tweede plaats. Maar in 1997 maakte hij meteen een vliegende start, toen hij samen met zijn boezemvriend Ben Affleck de hoofdrol speelde in Gus Van Sants Good Will Hunting en – wat minder geweten is – er ook het Oscarwinnende scenario voor schreef.

Als 27-jarig groentje, die zijn studies aan Harvard University vroegtijdig stopzette, leverde hem dat meteen enig aanzien op. Daarna volgde een resem films die telkens weer boven de middelmaat uitstaken. Hij werkte samen met George Clooney (Syriana, 2005), Robert De Niro (The Good Shepherd, 2006), Martin Scorsese (The Departed, 2006)enClint Eastwood (Invictus, 2009) – om maar enkele klasbakken te noemen.

OP ZIJN 42E ZET MATT DAMON ZIJN REPUTATIE ALS ACTIEHELD opnieuw kracht bij. In het apocalyptische sf-spektakel Elysium dropt de Zuid-Afrikaanse regisseur Neill Blomkamp (District 9, 2009) hem in de groezelige achterbuurten van Mexico City. Planeet aarde is anno 2154 compleet geruïneerd, Damon zet zijn leven op het spel om in het luxueuze ruimtestation Elysium binnen te geraken. Kaalgeschoren hoofd, gespierd lichaam en een vervaarlijk ijzeren body armour: het was blijkbaar menens?

MATT DAMON: Man, het heeft me máánden van keihard trainen en diëten gekost. Ik moest elke dag drie uur in de make-up. Je kunt niet geloven hoe kregelig ik ervan werd. Het was Neills idee: hij wou mijn personage de look geven van een extreem gespierde armoezaaier, een soort cyberpunk uit de sloppenwijken.

Eerst waren er de Bourne-films, dan Green Zone en nu Elysium. Vrees je niet in het keurslijf van actieheld te worden gestopt?

DAMON: Niet echt. Ik hou van afwisseling; ik spring van het ene genre naar het andere en kies projecten voornamelijk op basis van de regisseur. In het geval van Elysium was dat Neill Blomkamp, een regisseur die echt weet wat hij wil, voluit voor zijn visie gaat en – niet onbelangrijk – openstaat voor inbreng van de acteurs. Dat zie je ook aan de graphic novels die hij op voorhand uittekende: verbluffend gedetailleerd en origineel! Al hoop ik stiekem toch dat Elysium me een paar extra films als spierbundel oplevert. Actiefilms zijn fun.

In Steven Soderberghs Liberace-biopic Behind The Candelabra krijgen we een compleet andere Matt Damon te zien.

DAMON: Ja, en tot mijn grote verbazing vernam ik van Steven dat mijn personage (Scott Thorson, de veel jongere homoseksuele minnaar van kitschkoning Liberace, in de film neergezet door Michael Douglas, nvdr. ) in werkelijkheid amper 18 jaar was. ‘Man, ik ben fucking 42′, zei ik. ‘Wil je me een plezier doen en de leeftijd van Scott onder geen beding vermelden in de film?’ Die wens heeft hij gelukkig gerespecteerd.

Je liep vaker in glitterstring rond dan met kleren aan. En dan zwijgen we nog over de intieme scènes met Michael Douglas. Viel het wat mee?

DAMON:(lacht) Die gingen me makkelijker af dan gedacht. Het zoenen, de scènes in bed, dat is gewoon choreografie. Dat staat in het script en dat voer je uit, klaar. De grote uitdaging zat hem in de details: op een fysiek geloofwaardige wijze overbrengen dat die twee personages al jarenlang levenspartners zijn. Ik heb het dan over de manier waarop we onze benen over elkaars schoot legden als we in de zetel tv zaten te kijken, of hoe Michael zijn arm om mijn schouders sloeg.

Je hebt nu verschillende keren met Soderbergh samengewerkt: in zijn Ocean’s-films, The Informant en Behind the Candelabra. Denk je dat hij voorgoed met pensioen gaat, zoals hij twee jaar geleden aankondigde?

DAMON: Ik denk dat hij gewoon een pauze inlast om eventjes op adem te komen na Candelabra. Die man heeft tenslotte vier films gemaakt in nog geen twee jaar tijd. Ik weet als geen ander hoe creatief en vooral hoe rusteloos hij is, en ik hoop uit de grond van mijn hart dat zijn filmpassie de bovenhand neemt en hij zo snel mogelijk weer achter de camera plaatsneemt.

DE ANDERE REGISSEUR MET WIE DAMON MEERDERE KEREN DE krachten bundelde, is Gus Van Sant, de man achter My Own Private Idaho (1991), Elephant (2003) en Milk (2008). Diens jongste langspeler, het milieudrama Promised Land, had zelfs Damons regiedebuut kunnen worden, tot hij besloot om wegens tijdsgebrek de regie over te laten aan zijn oude vriend, met wie hij naast Good Will Hunting ook Gerry (2002) maakte, en het bij schrijven en produceren te houden. Het resultaat was prima cinema, maar niet het kassucces waarop de twee hadden gehoopt. In België kreeg Promised Land niet eens een reguliere release.

Was je ontgoocheld over het onthaal dat Promised Land te beurt viel?

DAMON: Ik had gehoopt dat meer mensen hem zouden gaan zien, maar ik kan me geen scène inbeelden die ik nu zou willen herschrijven. Soms reageert het publiek nu eenmaal niet zoals verwacht. Promised Land werd ook gepositioneerd als een loodzwaar milieudrama, met een politiek beladen onderwerp. Misschien is dat wel de doodsteek geweest. Probeer dan nog maar eens een mainstreampubliek te bereiken.

Terug naar Elysium. Net als in Blomkamps District 9 schuilt er onder de futuristische en explosieve deklaag een politieke boodschap.

DAMON: Juist. Het is een metafoor voor apartheid en migratie. Zelf ben ik opgegroeid in een natie van immigranten en ik vind dat persoonlijk een enorme toegevoegde waarde. Mijn kinderen zijn er een schoolvoorbeeld van: ze hebben de Amerikaanse nationaliteit, maar er stroomt Engels, Zweeds, Schots, Fins, Frans, Italiaans, Spaans én Argentijns bloed door hun aderen. That’syour modern American child.

Zelf spreek je in Elysium ook een aardig mondje Spaans.

DAMON: Mijn vrouw (het voormalige Argentijnse barmeisje Luciana Barroso, nvdr.) heeft me daarbij geholpen. Zij praat vaak in het Spaans tegen mijn dochters. En ik wil graag mee zijn met hun gesprekken, al was het maar om te verhinderen dat mijn kinderen straks achter mijn rug beginnen te roddelen als ze tieners zijn. (lacht)

Een vrouw, vier dochters én een kat: het is behoorlijk druk ten huize Damon.

DAMON: Ik heb het graag druk in huis. Maar soms kan het me net iets te veel worden en dan neem ik wat ‘man time‘ op. Benieuwd wat dat over tien jaar zal geven, als mijn kinderen groot zijn. Dan ga ik echt een hobby moeten zoeken. Of me terugtrekken in een boshut.

IN EEN OPENHARTIG INTERVIEW MET HET MAGAZINE ESQUIRE prijst Damon zichzelf gelukkig getrouwd te zijn met een ‘gewone burgervrouw’, met wie hij zich zorgeloos op straat kan begeven zonder te worden achtervolgd door een meute paparazzi. ‘Zolang ik niet op tafel sta te dansen in een bar, iets in brand steek of mijn vrouw bedrieg, is mijn leven gewoon te saai om de tabloids te halen’, zegt Damon.

Het sterrenleven mag Damon dan wel vreemd zijn, qua nevenactiviteiten zit hij niet stil. Zo profileert hij zich de jongste jaren steeds meer als een politiek woelwater. De geëngageerde Damon zou je kunnen omschrijven als een milieubewuste antioorlogsmilitant met aandacht voor de derde wereld.

DAMON: (droog) ‘Ja, en ik ga al sinds februari niet meer naar het toilet.’

Pardon?

DAMON: (lacht) ‘Om de wereld ervan bewust te maken dat er nog steeds 780 miljoen mensen zijn die niet over proper en veilig drinkwater beschikken…’

Kun je al iets lossen over George Clooneys The Monuments Men,die eind volgend jaar uitkomt?

DAMON: Het is een oorlogsdrama gebaseerd op waargebeurde feiten, geschreven en geregisseerd door Clooney. We zijn volop bezig met de opnames in Duitsland en alles zit op schema. Ik maak deel uit van een team van museumcuratoren en geschiedkundigen die op het einde van de Tweede Wereldoorlog samen met het Amerikaanse leger gestolen kunstschatten proberen te redden uit handen van de nazi’s. Het is een buitengewoon verhaal, moet ik zeggen. Ik had er in elk geval nog nooit van gehoord.

Hoe groot is de kans dat we je straks in een vierde Bourne-film te zien krijgen?

DAMON: Klein. Ik ben altijd in contact gebleven met regisseur Paul Greengrass, maar we slagen er voorlopig niet in een plot te bedenken waarin we Jason Bourne op een geloofwaardige manier terug boven water kunnen halen. Het probleem is dat hij op het einde van The Bourne Ultimatum zijn geheugen terugkreeg, waardoor ook meteen het mysterie rond Bournes identiteit opgelost was. Dat raadsel was wat de Bourne-films spannend en opwindend maakte.

Slotvraag: de laatste keer dat je samen met je buddy Ben Affleck stond te acteren, was in Dogma uit 1999. Wanneer komt er een gefilmde reünie?

DAMON: We hebben samen een productiebedrijf (LivePlanet, nvdr. ) en de zaken lopen gesmeerd. De reden waarom een nieuwe samenwerking zo lang op zich laat wachten, is omdat we ons allebei op onze eigen carrières moesten focussen. Ik bedoel: ik zat te wachten tot Ben eindelijk nog eens wat succes kreeg. (lacht)

ELYSIUM

Vanaf 14/08 in de bioscoop.

DOOR ANDREAS ILEGEMS

MATT DAMON: ‘HET ZOENEN, DE SCÈNES IN BED, DAT IS GEWOON CHOREOGRAFIE. DAT STAAT IN HET SCRIPT EN DAT VOER JE UIT, KLAAR.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content