JONGE WELPJES. JONG IS EEN BREED BEGRIP OP DE TENTOONSTELLING ‘Oogst’, en het is duidelijk ook geen synoniem voor rebels of tegendraads. De min of meer nieuwe generatie houdt het veilig.

CAERMERSKLOOSTER

PROVINCIAAL CENTRUM VOOR KUNST EN CULTUUR, VROUWEBROERSSTRAAT 6 IN GENT. tel. 09 269 29 10. www.caermersklooster.be

Oogst/Récolte/Harvest

Jonge kunstenaars worden nogal eens beklaagd: ze moeten optornen tegen een moordende concurrentie, ze verdienen het zout op hun patatten niet, ze hebben weinig kansen om te exposeren en noem maar op. En toch lijkt hun positie soms net wel benijdenswaardig. Jonge turken worden niet voor niets nauwlettend in de gaten gehouden, in de hoop dat ze nieuwe, nog onaangetaste geluiden zullen laten opgaan. Maar doen ze dat ook? Het Caermersklooster toont de neerslag van de Provinciale Prijs voor Beeldende Kunst 2003, naar eigen zeggen een goede graadmeter voor wat leeft bij jonge talentvolle kunstenaars in Vlaanderen. Anouk De Clercq kreeg de hoofdprijs voor Building en Conductor, twee digitale video’s waarin bij momenten een gespierd niveau wordt bereikt. De natuurobservaties uit Conductor doen wat denken aan het werk van David Claerbout, het lijvige Building koppelt een elegante lichtinval aan een strenge registratie, met als gevolg een evenwichtig opgebouwde film die wel degelijk de concurrentie aankan. Ignace Van Ingelgom steekt wat rek op het begrip jong en levert meteen de moeilijkst te vergeten bijdrage. In een van ironie kromtrekkende wobbler – een rechtopstaand stuk karton met foto’s op ware grootte – poseert hij als een vedette die de nederigste klussen opknapt, geflankeerd door een vrouw die zich een bult lacht bij het lezen van de allesbehalve hilarische kunstkrant De Witte Raaf. Weinig artiesten nemen zo trefzeker de rol van underdog op zich, en Van Ingelgom is er dan ook de man naar om spontaan naast de prijs te grijpen. Hoewel hij alleen al om zijn grappige, voor een kunstenaar haast bovenmaatse zelfkritiek een lichtgevend lintje verdient. Dirk Zoete verrast met een afgewerkte maquette van hooischuren in een kaalgeschoren landschap. De minisetting komt niet alleen netjes tot leven, Zoete voegt ook een element toe waardoor het schaalmodel een speelse en minder evidente dimensie krijgt. Maar tot zover de schlagers, want Oogst/Récolte/Harvest telt ook inzendingen die iets missen, iets te veel hebben of glansrijk ten onder gaan. Wat iets had kunnen worden maar het niet deed: de met A4’tjes bedekte trap van Nicolas Leus wegens te flodderig, de lichtjes bewegende portretten van Katleen Vermeir wegens te gemaakt, en de voortbrengselen van Louis De Cordier wegens lichtjaren verwijderd van planeet Aarde. De combinatie kunst-wetenschap van Angelo Vermeulen wil eveneens voor problemen zorgen: het bioproject mag dan uitgekiend zijn, als installatie blijft het een moeizame variatie op het thema Openbare Werken. Els Fiers

Els Fiers