Steven Soderbergh, met George Clooney, Matt Damon, Andy Garcia, Brad Pitt, Julia Roberts, Elliott Gould, Carl Reiner.

Steven Soderbergh bevestigt met brio zijn veelzijdigheid en zijn grote savoir-faire met deze tintelende ‘caper’-film die losjes maar zelfverzekerd over het doek rolt. Deze nieuwe versie van het bekendste filmavontuur van The Rat Pack lijkt wel een tot speefilmlengte opgepepte Sinatra-song uit diens ‘Ring-a Ding Ding’-periode. Ondanks de nonchalante flair van Frank & Dino & Sammy en co. was het origineel een vrij houterige bedoening, terwijl de Soderberghremake pas de pan uitswingt.

Hoewel de handeling overduidelijk in het Las Vegas van de eenentwintigste eeuw speelt, een ongelofelijke combinatie van hightech, trompe-l’oeil en overdadige kitsch, verwijst de toon van de prent naar tegelijk onschuldiger en meer amorele tijden. Gokken, stelen, roken, drinken en mekaars vrouw afsnoepen – niet alleen mag het allemaal: het wordt zelfs tot schone kunst verheven. Dit is een boevenfilm waarin nauwelijks geweld wordt gepleegd. Het enige wat knettert, zijn de spitse dialogen en de confrontaties van een aantal kerels die elk op onovertroffen wijze het begrip ‘ cool‘ definiëren.

George Clooney speelt Danny Ocean, het brein achter de operatie om in één nacht de drie casino’s van de genadeloze zakenman Terry Benedict (Andy Garcia) 150 miljoen dollar lichter te maken. Het is de superelegante Ocean (hij draagt zelfs een smoking als hij uit de gevangenis komt gewandeld) natuurlijk om de poen en de kicks te doen, maar misschien nog meer om zijn ex (Julia Roberts) te imponeren, nu de vriendin van zijn tegenstander.

De elf mannetjes die Ocean optrommelt, zijn allemaal keien in hun vak (van een munitie-expert tot een Chinese acrobaat) die elk op een beslissend moment hun bijdrage leveren aan het welslagen van de gecompliceerde roof. De acteurs beleven duidelijk plezier aan hun poses van zelfspottende stoere jongens en doen de toeschouwer delen in de pret. En ook Soderbergh amuseert zich als een kind met zijn speelse, jazzy montages, soepele flashbacks en sierlijk heen en weer schakelen tussen diverse gebeurtenissen, dit allemaal op het luchtige ritme van de geïnspireerde frisse score van David Holmes.

In de cast uit de duizend is alleen Julia Roberts de zwakke schakel – het mooie kind kan echt niet acteren, zelfs niet in een film waarin je sowieso niet hoeft te acteren.

Vergeleken met het recente werk van Soderbergh ( Erin Brockovich, Traffic) heeft Ocean’s Eleven misschien niet veel om het lijf, maar alleen een kniesoor die zijn neus zal ophalen bij zoveel stijlvol vermaak

Patrick Duynslaegher

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content