Weinigen zullen de Franse film nog met glamour en vernieuwing associëren. In de gloriejarenvan Alain Delon, Romy Schneider, Brigitte Bardot en Jean-Paul Belmondo was dat wel anders. Vier nieuwe dvd-boxen brengen’les stars’ van weleer weer tot leven.

Alain Delon: L’ange voyou

Geboren. 8 november 1935

Carrière. Hoewel Delon in meer dan tachtig films opdraafde, waakte geen enkele Franse ster zo consequent over z’n imago van enigmatische playboy. Zo exploiteerde Luchino Visconti diens sculpturale verschijning meesterlijk in Rocco e i suoi Fratelli (1960), terwijl die andere Italiaanse maestro Michelangelo Antonioni hem in L’Eclisse (1962) slim castte als het gepolijste gelaat van het modernisme. Andere Delon-klassiekers zijn Plein Soleil (1960) en La Piscine (1969) en vooral de misdaadthrillers die hij met Jean-Pierre Melville maakte ( Le Samuraï, Le Cercle rouge, Un flic) waarin zijn persona van ijskoude engel met gebroken hart een rituele invulling krijgt.

Privé. Van zijn stormachtige affaires, over zijn eigen parfum- en sigarettenmerk tot zijn gekoketteer met Le Pen en Sarkozy: over Delon kunnen vele biografieën worden gevuld. Twee verhalen achtervolgen hem nog meer. Zo was er de pijnlijke breuk met verloofde Romy Schneider, vermoedelijk omdat Delon een kind had verwekt bij Duits fotomodel en latere The Velvet Underground-zangeres Nico. Nog dubieuzer is de affaire Markovic uit 1968, toen zijn bodyguard Stevan Markovic met een kogel in het hoofd in een afvalbak werd gevonden. Uiteindelijk werd de Corsicaanse gangster François Marcantoni – een van Delons louche vrienden – van de opdracht tot de moord beticht, maar Delon zelf werd lange tijd als medeplichtige beschouwd.

Trivia. Delon siert de cover van het album The Queen is Dead van The Smiths, hijgde de mannelijke vocalen van Dalida’shit Paroles Paroles en inspireerde pornostud Rocco Siffredi – naar z’n personage in Borsalino – tot diens nom d’artiste.

Quote. ‘Ik wil bemind worden zoals ik mezelf bemin.’

Beste film uit de Doos. Le Cercle rouge (Jean-PierreMelville, 1970).

Brigitte Bardot: L’ingénue perverse

Geboren. 28 september 1934

Carrière. Bardot begon als balletdanseresje en covergirl, maar werd na een reeks onbeduidende filmrolletjes pas écht een wereldsensatie dankzij het schandaalsucces Et Dieu… créa la femme (1956). Daarin voerde haar toenmalige echtgenoot Roger Vadim haar op als een jonge, vrijgevochten verleidster en bij uitbreiding als de blonde verpersoonlijking van ongeremde vrouwelijke seksualiteit. Bardot was meteen gelanceerd als dé stoeipoes van de fifties en sixties. Gelet op de stroom van platte erotische vehikels die volgden bleef het echter de vraag of ze ook effectief kon acteren. Toch waren er enkele regisseurs die haar imago van seksbom op een slimme manier wisten te exploiteren zoals Godard in Le Mépris (1963) en Louis Malle in Vie privée (1962) en Viva Maria! (1965).

Privé. Roger Vadim, Jean-Louis Trintignant, Gilbert Bécaud, Sacha Distel en Serge Gainsbourg: het zijn maar enkel namen uit BB’s lange lijst aan amants. Na haar retraite uit het filmwereldje in 1973 liet Bardot zich echter vooral opvallen als dierenrechtenactiviste én als aanhangster van extreemrechts en het Front National van Jean-Marie Le Pen. Zo werd Bardot intussen al vijf keer veroordeeld wegens het aanzetten tot ra-ciale haat met haar ongezouten kritiek op moslims, homo’s en gemengde huwelijken. Drie maanden geleden kreeg ze nog een boete van 15.000 euro nadat ze de islam nog maar eens een bedreiging voor de Franse staat had genoemd.

Trivia. BB maakte niet alleen de bikini,het Sauerkraut-kapsel, het pruilmondje en Saint-Tropez populair, ze werd ook bezongen door tal van artiesten, onder wie Bob Dylan, Billy Joel, The Pretenders, Red Hot Chili Peppers, The Who en zelfs Elton John.

Quote. ‘Het is beter onbetrouwbaar te zijn dan betrouwbaar zonder dat zelf te willen.’

Beste film uit de DOOS. Le Mépris (Jean-Luc Godard, 1963).

Romy Schneider: La tragédienne

Geboren. 23 september 1938 – Overleden 29 mei 1982

Carrière. In de fifties vergaarde de Oostenrijkse actrice wereldfaam met de schmalz-draken rond keizerinSissi, zodat Schneider haar verdere carrière zou wijden aan het dumpen van dat tuttige imago. En dankzij een reeks karakterrollen slaagde ze daar nog in ook. Zo kon Schneider – née: Rosemarie Magdalena Albach-Retty – eindelijk haar talent showen met een bijrolletje in de Welles-klassieker The Trial, al is het vooral haar Franse periode die nog steeds tot de verbeelding spreekt. De uitschieters: de melodrama’s die ze in de seventies met Claude Sautet draaide ( Les Choses de la vie, César et Rosalie, Une histoire simple) en de misdaadfilms Plein soleil (1960) en La Piscine (1969) naast Alain Delon.

Privé. Mislukte huwelijken en gedoemde affaires met onder andere Alain Delon, een leven vol depressies, drugs en alcohol én haar enige zoon die op 15-jarige leeftijd op spectaculaire manier om het leven kwam – hij werd na een val op een ijzeren hek gespietst. Romy Schneider moest in haar korte leven nogal wat persoonlijke tragedies verwerken. In 1982 kwam ze dan ook bruusk aan haar einde met een dodelijke hartaanval na het innemen van een overdosis slaappillen.

Trivia. Volgend jaar komen er twee Schneider-biopics uit: een Duitse tv-film waarin Jessica Schwarz de tragische ster incarneert én een Frans-Duitse coproductie met Yvonne Catterfield in de hoofdrol. Benieuwd welke rol Delon daarin krijgt. Kort na haar dood liet die trouwens een briefje op haar graf na, met de woorden: ‘ Tu n’as jamais été si belle, tu vois que j’ai appris quelques mots allemands pour toi: ich liebe dich, meine Liebe‘.

Quote. ‘In het leven ben ik niets, maar op doek ben ik alles.’

Beste film uit de DOOS. Les Choses de la vie (Claude Sautet, 1970).

Jean-Paul Belmondo: Le je-m’en-foutiste

Geboren. 9 april 1933

Carrière. Wist JPB in de sixties een stevige reputatie op te bouwen als het hippe uithangbord van de Nouvelle Vague, dan zou hij later vooral in commerciële prullen opdraven – meteen het beste voorbeeld van de devaluatie van de Franse film. Zijn handelsmerken? Een laconieke grijns en een doorgedreven je-m’en-foutisme. Of zoals Village Voice-criticus Andrew Sarris hem ooit gevat omschreef: ‘de eerste acteur die de intelligentie en het atletisme van Amerika met het intellectualisme en de esthetiek van Europa wist te combineren’. Zijn bekendste wapenfeiten zijn de misdaadhits Borsalino (1970), Le Magnifique (1973) en Le Professionel (1981) en vooral: de invloedrijke films die hij maakte met Nouvelle Vague-profeet Jean-Luc Godard ( A bout de souffle, Une femme est une femme en Pierrot le fou), titels waarmee hij zich in de jaren zestig tot dé incarnatie vanGallische cool kroonde, alsook tot de charmante antipode van Delon.

Privé. Belmondo zag zijn eerste huwelijk in 1965 op de klippen lopen nadat zijn affaire met stoeipoes Ursula Andress breed in de pers werd uitgesmeerd. In 1989 begon hij een relatie met de toen 24-jarige Natty Tardivel die hem in 2003 een vierde kind schonk, maar van wie hij enkele maanden geleden opnieuw scheidde.

Trivia. Belmondo werd in 1999 getroffen door een beroerte die de rechterkant van zijn gezicht verlamde, al belet hem dat niet om in januari met het drama Un homme et son chien opnieuw een comeback te maken.

Quote. ‘Ik ben niet van plan om de vliegende opa van de Franse film te worden.’

Beste film uit de DOOS. A bout de souffle (Jean-Luc Godard, 1959).

Door Dave Mestdach