Zondag 20/5, 14.05 – één. Alfred Hitchcock, VS 1959.
‘Die film waarin Cary Grant in een verlaten korenveld aan een dodelijk sproeivliegtuig probeert te ontsnappen.’ Zo wordt Alfred Hitchcocks nog altijd verrassend moderne thriller North by Northwest snel samengevat voor wie het spoor bijster is geraakt in de monumentale filmografie van de suspensemeester. Deze schitterende klassieker in expressieve kleuren is uiteraard veel meer dan zo’n ruwe beschrijving laat uitschijnen: het is een schatkamer van zijn stijlkenmerken, bespiegelingen en persoonlijke dada’s.
Het verhaal van deze waanzinnige achtervolgingsnachtmerrie in grandioze Vistavision draait rond Hitch’ geliefkoosde personage van de onschuldige opgejaagde held. De altijd charmante en elegante Grant speelt Roger Thornhill, een New Yorkse reclameagent die bij een kidnapping dronken wordt gevoerd en nadien wordt beschuldigd van de moord op een VN-diplomaat. De reden? Een spionnenbende onder leiding van James Mason houdt hem voor CIA-agent Kaplan. In de heel onderhoudende suspensefilm tracht de door de politie op de hielen gezeten Grant de echte Kaplan te vinden om zijn onschuld te bewijzen.
Is de generiek van Saul Bass – een design van kruisende (spoor)lijnen die overgaan in een glazen wolkenkrabber – nog een knipoog naar F.W. Murnaus stille klassieker Sunrise, wat we nadien krijgen, is vintage Hitchcock. Naast het komisch gebrachte moedercomplex is er ook de verleidelijke blonde schone (Eva Marie Saint), die Grant nog meer in de problemen brengt. Het slimme, met het spook van de Koude Oorlog flirtende script van Ernest Lehman neemt je voortdurend stuwend en vermakelijk mee op sleeptouw, met dank ook aan de subtiele symfonische score van Bernard Herrmann. Zo vlieg je van New York over Chicago tot de massief gebeitelde presidentskoppen van Mount Rushmore in South Dakota, de locatie voor de memorabele climax.
Finaal is het meest markante aan North by Northwest toch wel Hitchcocks vakmanschap. Hitchcock werkte graag in de studio en liet het interieur van de VN-hoofdzetel, de futuristische Frank Lloyd Wright-villa van slechterik Mason en zelfs Mount Rushmore nabouwen. Met die replica’s en de manier waarop hij de achtergronden naadloos in elkaar laat overvloeien, toont de meestermanipulator niet alleen zijn verlangen naar architectonische grandeur, maar ook zijn geweldige zin voor een briljante visuele structuur.
(L.J.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
