Hij houdt van basket en The Strokes en ziet eruit alsof hij bijklust in de supermarkt. Maar toch is er een wezenlijk verschil met de gemiddelde 21-jarige snotaap: deze heeft Hollywood aan zijn voeten en mag na zijn hoofdrol in ‘Transformers’ straks ook opdraven als Indiana Jones Junior. Uw applaus graag voor Shia LaBeouf.

Hoe voelt het om plots tot het goudhaantje van Hollywood te worden gepromoveerd?

Shia LaBeouf: Flatterend en opwindend, al begint het me eerlijk gezegd al een beetje de keel uit te hangen. De jongste maanden doe ik niks anders dan interviews geven à rato van een stad per dag. Maar maak je geen zorgen: ik ga hier niet de gedeprimeerde zitten uithangen.

Wat zijn dan de nadelen?

Shia LaBeouf: Dat ik constant begeleid word door dat militaire eskadron daar (wijst naar zijn publiciste die tijdens het interview voortdurend nota’s neemt), gewoon omdat ik niks verkeerds zou zeggen of niets zou lossen over Indiana Jones 4. Ik heb nu eenmaal contractuele zwijgplicht. Steven Spielberg heeft zelfs een enkelband laten monteren die ontploft zodra ik iets prijsgeef (lacht). Normaal ben ik een echte flapuit en heb ik over alles een mening klaar – vooral over dingen waar ik geen ruk van afweet – maar ik heb ondertussen geleerd dat zoiets niet altijd in dank wordt afgenomen als je in de spotlights staat.

Zo nieuw is de roem toch niet? Je acteert al sinds je twaalfde.

Shia LaBeouf: Niet op dit niveau. Ik kom uit een vrij ruige buurt – de latinowijk Echo Park in Los Angeles – waar ik dikwijls klop kreeg en die grote mond van mij is altijd al mijn redding geweest. Stond er een bullebak klaar om me af te rossen, dan riep ik snel: ‘Wacht even, wil je dat straffe verhaal niet eerst horen?’ Waarop ik ofwel werd losgelaten ofwel extra slaag kreeg als mijn verhaal niet straf genoeg bleek. Het was altijd gokken (lacht).

Komt zo’n verleden van pas in deze business?

Shia LaBeouf: Ik blijf een outsider. De meeste acteurs komen uit eikenhouten appartementen en designvilla’s. De buitenwijken van Hollywood, weet je wel. (droog) Ik kom uit een betonblok met een dak boven. Het afgelopen jaar is dan ook een droom voor mij. Het is alles waar ik als kind van droomde. Een paar jaar geleden zat ik met mijn vrienden nog Indiana Jones aan te moedigen in de cinema; vorige week leerde hij me lasso’s gooien en met zwepen slaan. Gelukkig hebben mijn vrienden niks met de filmbusiness te maken, waardoor ik alles beter kan relativeren. En ook mijn pa is nooit onder de indruk geweest van al die Hollywoodbullshit. Wat wil je: hij is een Vietnamveteraan en heeft dus wel zottere dingen mee- gemaakt.

Klopt het dat je een gespannen relatie hebt met je ouders?

Shia LaBeouf:There were issues, maar ik zie ze graag. Mijn moeder durft zich soms te laten gaan in newagetoestanden. En mijn vader had vroeger een drugsprobleem, maar wie had dat niet in de seventies? Hij is gelukkig clean ondertussen en zijn fouten hebben er ook voor gezorgd dat ik zelf nooit aan dat spul ben begonnen. Dat clubwereldje en dat cocaïnesnuiven waar de meeste acteurs verzot op zijn, zegt me niks. Ik ga liever naar het basket of naar een concert met mijn maten.

De opnames van ‘Indiana Jones 4’ zijn ondertussen een paar weken bezig. Is het anders werken met Steven Spielberg dan met Michael Bay?

Shia LaBeouf: Wil je echt dat die enkelband ontploft? (lacht) Steven is veel beter voorbereid. Michael gaat gewoon naar de set, schiet alles verschrikkelijk snel en bedenkt de meeste shots on the spot. Hij monteert ze later wel aan elkaar. Steven daarentegen heeft de hele film al beeld per beeld in zijn hoofd zitten. Je kunt de hele film zien in de storyboards. Het is ook géén CG-orgie waarbij je als acteur tussen een batterij greenscreens wordt gedropt. Het is écht ouderwets acteren met een paar digitale effecten die er echt super zullen uitzien. Geloof me: het wordt géén Fantastic Four(lacht).

En hoe is Harrison Ford?

Shia LaBeouf: Da’s het enige waar ik een beetje mee kan opscheppen tegen mijn pa. Transformers zegt hem geen ruk, maar Indiana Jones: that’s the man! Ook op mij maakt hij trouwens een enorme indruk. Harrison zegt weinig, waardoor elk klein geluidje of bewegin- kje dat hij maakt plots superbelangrijk wordt. Zo van: ‘Harrison heeft vandaag dertien woorden tegen me gesproken. Ik ben duidelijk zijn beste buddy!’ (lacht)

‘Michael Bay is geen Elia Kazan’, zeg je in de persmap. Da’s verrassend eerlijk.

Shia LaBeouf: Maar het is ook waar. Je weet op voorhand dat Transformers geen intieme karakterstudie wordt, maar een rechttoe-rechtaan actiespektakel. En daar is niks mis mee. Bay maakt simplistische films, maar er is niks zo moeilijk als simplisme, zeker als je het efficiënt wil uitvoeren zodat het publiek ervan achteroverslaat. En daar is hij duidelijk in geslaagd.

Door Dave Mestdach