Net van bescherming

Eerste zin De wekker begon akelig te rinkelen.

De Siciliaanse commissaris Salvo Montalbano krijgt een vreemd verzoek: ene Ernesto Sabatello bezorgt hem zes Super 8-filmpjes die zijn vader heeft gemaakt. Ze dateren van 1958 tot 1963, telkens op dezelfde dag en hetzelfde uur gemaakt en telkens tonen ze dezelfde muur. Sabatello’s vader had een hechte band met zijn tweelingbroer en misschien hebben de filmpjes met diens zelfmoord te maken. Intussen draait een Zweeds-Italiaanse crew in Montalbano’s stadje een fiftiesfilm. Een van de actrices valt natuurlijk voor de charmes van Mimi, Montalbano’s viriele adjunct. Kleine hoofdbrekens, tot twee gemaskerde mannen schietend de klas van Mimi’s zoon binnenvallen.

Montalbano wordt opvliegender met de jaren. Hij slaagt er maar niet in zich te settelen met zijn vriendin Livia, denkt altijd eerst aan zijn buik en pas dan aan politiezaken en hij durft te liegen dat het zwart ziet. Kortom: een man van vlees en bloed wiens geweten ‘ergens tussen zijn maag en zijn onderste rib zit’. Schrijver Andrea Camilleri (93) is van oorsprong theaterregisseur en begon pas op latere leeftijd thrillers te schrijven. Omdat hij blind is geworden, moet hij tegenwoordig zijn boeken dicteren. Aan extreem ingewikkelde plots doet hij niet, maar zijn Montalbano’s zijn nog altijd even snedig en geestig als de allereerste. Uitgedicteerd is Camilleri overigens niet: er ligt alweer een volgende Montalbano op vertaling te wachten.