Hitserie NCIS krijgt er een broertje bij: NCIS: Los Angeles. Hoofdrolspelers Chris O’Donnell en LL Cool J over de hoge verwachtingen, hun ‘new kids on the block’-gevoel en het verschil tussen de muziek- en de tv-industrie. ‘Bij een platenmaatschappij kun je in een badjas naar een vergadering komen. In Hollywood is je carrière dan voorbij.’

Met een publiek van bijna 19 miljoen kijkers voor haar eerste aflevering was NCIS: Los Angeles afgelopen september veruit de meest succesvolle nieuwe serie op het Amerikaanse scherm. Niet dat iemand het anders had verwacht: het is immers de eerste spin-off van misdaadreeks NCIS, en die is de afgelopen jaren uitgegroeid tot de populairste tv-serie van de VS tout court (zie kader). Bovendien hadden de makers het slim aangepakt: ze hadden de nieuwe cast namelijk al in het voorjaar geïntroduceerd in Legend, een speciale dubbele aflevering van NCIS, zodat de kijkers al wisten wie ze mochten verwachten als de nieuwe reeks van start ging. VT4 zendt zondag het eerste deel van Legend uit en volgende week het tweede deel, waarna de spin-off zelf start.

Om helemaal op zeker te spelen zijn er voor de hoofdrollen twee mensen met naam en faam ingehuurd: Chris O’Donnell, bekend van onder meer Scent of A Woman en Batman & Robin, en LL Cool J, de rapper die wereldberoemd werd met I Need Love. Zij geven gestalte aan G. Callen en Sam Hanna, twee agenten van een speciale afdeling van NCIS – Naval Criminal Investigative Service – in Los Angeles, die ingezet wordt om criminelen die de nationale veiligheid bedreigen, op te sporen. Op het scherm zijn de twee meestal verwikkeld in gecompliceerde en hoogtechnologische undercover-operaties, maar nu schuiven ze gewoon bij aan een tafeltje in een hotel in Los Angeles om op onze vragen te antwoorden.

Shane Brennan, producer van ‘NCIS’ en ‘NCIS Los Angeles’, vertelde dat jullie binnenkwamen voor de opnames van de eerste aflevering en zeiden: ‘Oké, hoe kunnen we de anderen verslaan?’ Is het competitiegevoel zo groot?

LL Cool J:(Lacht) Neen, toch niet. Je kunt de strijd ook niet aangaan omdat het dankzij hen is dat wij hier zitten.

Chris O’Donnell: We zijn vooral dankbaar dat we hun gigantische publiek kunnen overnemen. (Lacht). En Todd (Smith; de echte naam van LL Cool J; nvdr.) en ik zitten al lang genoeg in deze wereld om te beseffen wat voor kans dit is.

Zorgt het succes van ‘NCIS’ voor extra druk?

O’ Donnell: Absoluut, vooral vanwege de fans. Toen Legend uitgezonden werd, was ik stomverbaasd hoeveel mensen me daarover aanspraken. Ik kende NCIS wel, maar ik wist niet hoe fanatiek de fans zijn. Toen werd ik toch wel een beetje nerveus. NCIS is enerzijds geliefd omdat het een echte procedural is, waarin elke week een misdaad wordt opgelost, maar anderzijds ook omdat de reeks prachtige personages heeft. Daar was ik het meest bang voor: of we op dat vlak even goed zouden kunnen zijn.

LL Cool J: Zij zitten op het punt dat de personages maar naar elkaar hoeven te kijken en je weet al wat ze denken. Het zal ons tijd kosten om dezelfde chemie te bereiken.

O’ Donnell:NCIS loopt tenslotte al zeven jaar. Toen we voor onze gastrol moesten meedoen aan de ’table read’, voelden we ons allebei als de ‘new kids on the block’. De andere acteurs hadden plezier en maakten constant grapjes. Wij zaten stilletjes aan de zijkant. (Lacht)

Volgens Brennan klikte het tussen jullie wel meteen.

LL Cool J: Omdat we veel gemeen hebben, denk ik. We hebben allebei een gezin en kinderen, we zitten al lang in de branche…

O’Donnell: Ik was wel zenuwachtig, omdat ik opgegroeid ben met zijn muziek. Bovendien wist ik niet hoe ik hem moest noemen. LL? Mr Cool J? Of toch maar Todd? (Lacht) Maar het zat inderdaad meteen goed. Ondertussen is Todd een onderdeel van mijn rondleiding op de set. Als mensen op bezoek komen, dan laat ik het decor zien, mijn trailer, de studio’s, en tot slot laat ik ze nog eens aan Todds biceps voelen. (Lacht) Ik bedoel: de man lijkt wel van marmer.

Heb jij erover getwijfeld om de hoofdrol in een tv-serie aan te nemen?

O’Donnell: Helemaal niet: ik heb eerder al een gastrol gespeeld in Grey’s Anatomy, en ik vind tv geweldig. Al is het om egoïstische redenen: als je vijf kinderen hebt, is het aangenaam om te werken in de stad waar je woont. Ik heb mijn gezin altijd op de eerste plaats gezet, en ik heb er al veel aanbiedingen voor afgeslagen. Vier maanden gaan opnemen in Zuid-Afrika? Daar denk ik niet eens over na, dat hoeft mijn agent me zelfs niet op te sturen. Mijn kinderen zijn tussen twee en tien en zitten allemaal op school. Ik wil ze niet als zigeuners de hele wereld rondsleuren.

Is het anders werken voor een tv-serie?

O’Donnell: Dat valt mee: het enige waaraan ik moest wennen is dat je iedere week een andere regisseur voor je hebt. En bij een film weet je natuurlijk perfect waar je heen gaat en hoe je personage in elkaar zit, terwijl bij een tv-serie onderweg de witte plekken worden ingevuld. Maar dat geeft je meer vrijheid als acteur, omdat het personage meer jouw eigendom is. De regisseur van die week heeft de vorige afleveringen misschien niet eens allemaal gezien, dus moet jij ervoor zorgen dat alles consequent is.

Zijn er veel verschillen tussen de muziekwereld en Hollywood?

LL Cool J: De hogere niveaus zijn hetzelfde, omdat ze bevolkt zijn met professionele mensen, althans voor het grootste deel. (Lacht). Maar als je wat afdaalt naar het niveau waar je als artiest dagelijks mee geconfronteerd wordt, dan is het helemaal anders. Als ik bij een vergadering met platenmensen zou opdagen in een badjas met een sigaar achter mijn oor, dan zou niemand vreemd opkijken – en ik kan het weten, want ik heb dat ooit gedaan. Maar in Hollywood? That wouldn’t fly. Als je dat in de tv-wereld doet, is je carrière voorbij. Gelukkig ben ik ondertussen volwassen geworden. (Lacht)

Je bent acteur, rapper en ontwerper: zit er een hiërarchie in al die banen?

LL Cool J: Neen, niet echt. Ik ben natuurlijk begonnen in muziek, en daar heb ik een prachtige carrière gehad. Maar ondertussen ben ik een beetje de ‘bompa’ van de rap, en ik wil ook niet doen alsof ik een nieuwe artiest ben die net zijn eerste 12-inch uit heeft. Weet je, als je 25 jaar lang kunt overleven in het mijnenveld dat de muziekindustrie is, heb je het recht om jezelf te amuseren. En dat is NCIS: Los Angeles voor mij: plezier maken.

Eén verschil met ‘NCIS’ is dat deze serie veel meer gebruik maakt van moderne technologie, met grote touchscreens in het hoofdkwartier, computers die beelden kunnen opvragen van camera’s over de hele wereld…

O’Donnell: Dat fascineert me wel, al die technologie. Je leest en hoort over wat er theoretisch allemaal mogelijk is, maar als je het dan met je eigen ogen ziet… Oké, dit is een tv-serie en de technologie die we gebruiken, is nog experimenteel, maar ze bestaat wel. We worden overal bekeken, en mensen met de juiste connecties en computerprogramma’s kunnen al die beelden opvragen. Maar het heeft ook goede kanten, kijk maar naar hoe bij de aanslagen in Londen de daders gefilmd zijn door beveiligingscamera’s.

Ben je een gadgetfreak?

O’Donnell: Absoluut, ik denk als reactie op mijn jeugd. Toen ik klein was, wilde ik alles, maar kreeg ik niets. Ik heb pas een walkman gekregen toen iederéén er al een had, en het was dan nog zo’n groot model dat mijn vader ergens gewonnen had. Ik heb hem nooit aan iemand getoond, zo beschaamd was ik. Van de weeromstuit ben ik nu verslaafd aan gadgets: ik ben een van die kerels die op internet zoeken wat voor nieuwigheden er uitkomen en dan in de rij gaan staan om toch maar de eerste te zijn. Ik heb trouwens een hoop oude videoclips van Todd gedownload op mijn iPhone, maar hij vindt het niet leuk als ik die laat zien. (Lacht)

LL Cool J: Vooral omdat hij ze op het verkeerde moment toont. Als ik me klaarmaak voor een close-up, dán komt hij voor mijn neus staan om een videoclip uit pakweg 1989 af te spelen. Niet bepaald bevorderlijk voor de concentratie. (Lacht) Nu ja, het is sowieso bizar om beelden van vroeger terug te zien.

O’Donnell: Een groot deel van mijn films heb ik zelfs nog nooit bekeken. Volgend weekend moet ik naar een awardshow en ze willen een montage van scènes uit mijn carrière laten zien. Ik weet nu al dat dat het meest pijnlijke, gênante moment van de avond wordt. (Lacht) Eigenlijk zit ik mezelf dan voortdurend te verbeteren (tussen zijn tanden): ‘ Dude, doe je kin omhoog. Draai je om, man.’ Toen ik voor de eerste keer Scent of A Woman zag, wist ik op het einde nauwelijks waarover de film ging. Ik had me zo zitten opwinden over wat ik anders had moeten doen, dat ik hem opnieuw ben moeten gaan bekijken om te weten hoe het verhaal precies in elkaar zat.

NCIS: Los Angeles

Vanaf 10/1 op VT4.

Het eerste deel van Legend wordt uitgezonden op 3/1, het tweede deel op 10/1.

Door Stefaan Werbrouck

LL COOL J ‘We kunnen moeilijk de strijd aangaan met ‘NCIS’.’

CHRIS O’DONNELL ‘We zijn vooral dankbaar voor hun gigantische publiek.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content