Hudson Mohawke is een van die geniale jonge klankarchitecten van wie wordt beweerd dat ze de popmuziek kunnen redden. Die verantwoordelijkheid schudt de jonge Schot onwillig van zich af op Lantern, zijn tweede plaat.
Stel dat je Hudson Mohawkes populaire samenwerking met de Canadese producer en dj Lunice in TNGHT even kon vergeten en Lantern gewoon naast het zes jaar oude Butter kon leggen. Men merkt: de hypernerveuze gekte die door dat debuut gierde, is tegenwoordig propertjes ingeblikt. Jammer? Deels niet. Butter, hoe briljant ook bij momenten, vormde veeleer een m’as tu entendu-manifest dan een coherente plaat.
Lantern springt daarentegen niet als een hond met volle blaas tegen de deur op om naar buiten te mogen. Zo dolgedraaid is Ross Birchard niet meer, nu hij tot de jetset van de elektronische pop behoort. Want werd HudMo tijdens de opnames van Yeezus niet zo close met Kanye West dat hij naar verluidt gewoon Kenny mocht zeggen? Geruchten!
Wel staat vast dat de stille Schot een uitgebalanceerde manier heeft gevonden om zijn fonkelende regen van elektrofunk, r&b, trap, hiphop en symfonische soul over je oorschelpen te doen neerdalen. Op Lantern hoor je geen whizzkid achter een klinisch laptopscherm, maar een producer-componist die zijn ontzagwekkende, veelzijdige kunnen doseert zonder aan de ziel ervan te raken.
Nummers als Ryderz (als een kathedraal opgebouwd rond een oude soulsample van J.D. Rogers), het orkestrale Kettles, het gruizige Shadows of het festijn van mierzoete synthstoten, knetterende beats en over elkaar dartelende blieps dat Scud Books heet: ze stralen genoeg onverklaarbare euforie uit om Coldplay een crisisberaad te doen bijeenroepen.
Hiphop moet het op deze plaat afleggen tegen r&b, met vrije baan voor opkomende stemmen als Miguel, Irfane en Jhené Aiko. Dat zoete gewicht is misschien wel de enige knieval voor de massa die Mohawke maakt – gladder moet het niet worden. Wel een schot in de roos is Indian Steps, een oase van sierlijke, neonverlichte weemoed, met Antony aan het begin van wat tot een mooie vriendschap zou kunnen uitgroeien.
Lantern is niet de tour de force geworden die Hudson Mohawke naar alle waarschijnlijkheid in zich heeft. Hij mag beweren dat de mainstream (in de personen van Kanye en Drake) naar hém is toegekomen, op zijn minst stapt hij hier gelijk over de brug. Zijn punt is wellicht dat er helemaal geen briljante kluizenaar, geen gretige held in hem schuilt: goeie platen maken volstaat.
Dit is er tenminste een.
HUDSON MOHAWKE ****
Lantern
elektronica
Warp
DOWNLOAD
Ryderz
Indian Steps
Deepspace
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
