‘Ik heb ooit deelgenomen aan een open mic, hier in de Kavka. Zonder enige podiumervaring. Ik stapte op de stage, nam de microfoon, kneep mijn ogen dicht en rapte zes regels, nog niet eens de helft van een strofe. Achteraf was ik op van de adrenaline. Dat was hier, in de fucking Kavka.’
Zes jaar later heeft Dvtch Norris al meerdere hits gescoord, in zijn eentje (Seeking Closure en Caught Up) en samen met Antwerpse queen Coely(Don’t Care). Hij speelde al in het voorprogramma van Kendrick Lamar en doet straks Glastonbury aan. Maar Dvtch Norris vergeet niet waar hij vandaan komt.
‘In de Kavka woonde ik ook mijn eerste echte rapoptreden bij, een avond van het Vlaamse hiphoplabel Eigen Makelij. Ik zag een geschifte show van Pepe en besefte: hiphop lééft hier. Toen ben ik er zelf aan begonnen. Ik was zeventien.
‘In die periode dacht ik: iedereen heeft een bepaald talent en hiphop is dat van mij. Mijn opleiding interesseerde me niet, Ik was al negen keer van school veranderd. Dus eenmaal meerderjarig besliste ik om ermee te stoppen. Mijn plan: fuck school, ik word rapper. Ik was daar heel naïef in.
‘Ik zie me nog zitten in mijn slaapkamer, aan het nadenken over hoe ik dat ging uitleggen aan mijn moeder. Ik keek 8 Mile van Eminem om moed op te doen en ging naar beneden. “Ma, jij vindt mij toch een goeie rapper, hè?” “Natuurlijk, jongen.” “Wel, ik ga stoppen met school en iets van mezelf maken.” Mijn moeder ging nuts, zo bezorgd was ze. Een moeilijke periode.
‘Ik kijk altijd naar wat er rondom mij gebeurt. Dat is een vloek en een zegen: ik focus te weinig op mezelf, maar word wel langs alle kanten geïnspireerd. Elke dag lees ik interviews met rappers en zoek ik nieuwe muziek op. Het is zover gekomen dat ik als ik een nummer hoor dat al twee maanden uit is, denk: hoe heb ik dat over het hoofd gezien? Ik houd de Belgische hiphop ook scherp in de gaten. Toen ik begon, kreeg ik bitter weinig steun, dus nu volg ik veel vaderlandse rappers met slechts tweehonderd views op YouTube.
‘Toen in 2013 Ain’t Chasing Pavements van Coely uitkwam, wilde ik meteen weten wie dat nummer geproducet had. Die beat: zo aanstekelijk! Dat wilde ik ook. Ik schraapte al mijn moed bij elkaar en zond Coely een bericht via Facebook. Zij stuurde me de gegevens van haar management, Beatville. En ik stelde meteen een superformele sollicitatiemail op, ‘geachte’, ‘mijnheer’ ‘u’ en zo. Zo heb ik mijn manager Niels Van Malderen gevonden. Die nog steeds met die mail moet lachen.’
Nog een leuk gevolg: hij mocht al meteen twee nummers opnemen met Coely. ‘Ze zei dat die songs goed in haar liveshow zouden passen. Waarop Niels: “Dvtch, als je jouw stukken op tijd vanbuiten kent, mag je ze gerust tijdens Coely’s volgende optreden komen brengen: het voorprogramma van Kendrick Lamar in de AB.’ Ik stond te schuddenvan de shock.
‘Een week later stond ik dus met Kendrick Lamar op de foto. We hebben even gepraat: hij was ontzettend humble. Zonder Coely had ik dat niet aangedurfd. Ze wist hoeveel Lamar voor mij betekent en heeft me die kamer in gesleurd. Ik heb véél aan haar te danken.
‘In april heb ik mijn eerste optreden als headliner gespeeld. Ik kon er toen echt niet bij dat al die mensen tien euro hadden betaald om mij te zien. Nog steeds niet. Ik worstel wel vaker met zulke onzekerheden, al word ik er steeds beter in: mijn ogen hou ik tegenwoordig open wanneer ik op een podium sta. Nu ja, meestal toch.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
