Admiral Freebee hoort thuis in het rijtje Bob Dylan-Iggy Pop-The Neville Brothers. Althans op het productielijstje van Malcolm Burn, die de opnames van ‘Wild Dreams Of New Beginnings’ in goede banen leidde. Met een beetje geluk staan hij en zijn echtgenote Sandrine, wier angelieke stem alomtegenwoordig is op Van Laeres nieuwste, samen met de Admiraal op 29 en 30 november op het podium van de AB.

Hoe kijk je terug op de opnames van ‘Wild Dreams…’?

Malcolm Burn: Een geweldige ervaring, en ik heb ook heel wat bijgeleerd. Aangezien Tom gehoorproblemen heeft en al snel pijn kreeg aan zijn oren als de muziek in de studio te luid stond, hebben we de hele plaat opgenomen én gemixt op akoestisch niveau. Ik geloof dat we nooit boven de zestig decibel zijn gegaan. Een zeer onorthodoxe manier van werken, maar ik heb geleerd dat die aanpak óók zijn voordelen heeft.

Aan welk nummer bewaar je de beste herinneringen?

Burn: Ongetwijfeld aan Devil in the Details. Ik weet nog dat Tom hevig protesteerde toen ik dat nummer met een orkestraal tintje arrangeerde. Ik smeekte hem om die tape toch mee naar huis te nemen en ze een kans te geven. Een paar weken later belde hij om te zeggen dat zijn grootvader precies dát nummer geweldig vond, terwijl hij zich nooit eerder over Toms muziek uitgesproken had. Uiteindelijk heeft die versie toch de plaat gehaald. Je kan dus zeggen dat Toms grootvader aan deze plaat heeft meegewerkt. (lacht)

Maar weet je wat ik zo fantastisch vind aan Tom? Dat hij zo easy going is. Hij doet niet de hele tijd aan zelfanalyse, struikelt niet over onbelangrijke details en hoeft niet noodzakelijk van ieder nummer vijftig takes te doen om tevreden te zijn.

Dat wordt ook van Bob Dylan gezegd, maar klopt dat wel?

Burn: Ja, al zou hij van iedere song wel vijftig versies kúnnen opnemen. Werkelijk hallucinant hoe Dylan ons tijdens de opnames van Oh Mercy van hetzelfde nummer met dezelfde tekst telkens een blues-, een country- en een gospelvariant voorspeelde. Iedere keer in een andere toonaard of zelfs met een heel andere akkoordenprogressie. En het strafste was: ze klonken allemáál geweldig.

Heb je zijn autobiografie ‘Chronicles’ gelezen?

Burn: Om eerlijk te zijn: ik heb enkel het hoofdstuk over Oh Mercy gelezen. Het benieuwde me hoe hij tegenwoordig op die opnames terugkijkt. Blijkbaar zat hij toen middenin een verschrikkelijke identiteitscrisis. Daar had ik niets van gemerkt. Maar ja, ik probeerde in de studio dan ook zoveel mogelijk onzichtbaar te zijn, terwijl ik aldoor dacht: ‘ You’re making a Bob Dylan record. Don’t screw this up!’

Welk advies geef jij de muzikanten met wie je samenwerkt het vaakst?

Burn: Als je eenmaal met Iggy Pop hebt gewerkt, besef je de relativiteit van goed spelen of juist zingen. Ik bedoel maar: slecht zingen tot de luisteraar er ongemakkelijk van wordt is zo’n beetje zijn metier. Dus de raad die ik aan muzikanten geef, is: probeer vooral niet krampachtig juist te zingen.

Leen Demaré zal het graag horen!

(V.B.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content