Music Hall. Van 18 tot 29 juni in Stadsschouwburg, Antwerpen. Info en tickets: www.mayumana.be of tel. 090 00 09 91.

Een spelletje ritmeklaar op amfetamines, Comedy Capers met drumstokken of een uitgesponnen stijloefening in een mathematisch precieze choreografie: Mayumana verenigt het zowat allemaal. Het totaalspektakel van de vieve Israëliërs doet vanaf medio juni de Antwerpse Stadsschouwburg daveren, maar u voelt het tromgeroffel wellicht ook op uw dagelijkse boswandeling in de Hoge Ardennen. Ontroering op de cadans van een vuilnisemmer? Vergeet het, Mayumana is puur entertainment.

Mayumana (Hebreeuws voor ‘handig’, ‘vaardig’ of ‘bekwaam’ en een gemeenschappelijke noemer voor show en gezelschap) wist zich op het Israël Festival van 1998 in de kijker te drummen en begon kort daarna aan een Europees offensief. Vanuit een kelder in Tel Aviv wordt de groep eindeloos herkneed. Letterlijk en figuurlijk, want Boaz Berman en Eylon Nuphar, het dubbele brein van het tienkoppige drummonster, sturen niet alleen met ijzeren hand de show voortdurend bij, ze houden zich ook zelf bezig met de fysiek uitputtende opleiding van nieuwe rekruten. Drummers worden dansers, muzikanten worden acteurs en iedereen bereikt een gemeenschappelijk niveau dat zich nog het beste als Mayumana laat omschrijven – er is simpelweg geen ander woord voor de ritmische combinatie van muziek, dans en performance. Gemeenschappelijkheid is echter ook de achilleshiel van deze voorstelling, want de fusie van hedendaags en traditioneel, oost en west, stijl en inhoud is niet overal even geslaagd.

De show opent met een strak ritmeklaar aan een lange tafel waarin alle ingrediënten van het komende uur worden aangekondigd: virtuoos percussiewerk op industriële instrumenten (lees: olievaten, vuilnisemmers, zwemvliezen, enzovoort), een choreografie die loopt als een Zwitsers horloge en bakken visuele humor, door zijn universaliteit helaas veel te vaak op de grens van het flauwe. Er hangt wel een paar keer magie in de lucht (de fluorescerende ballenscène, het samenspel van godbetert twee didgeridoos) en de fraaie soloprestaties van de artiesten (een Michael Jackson-pastiche, de truc met het glas in een emmer water) doen hier en daar wel eens een kaakbeen zakken, maar zulke momenten zijn te schaars om de show naar een hoger niveau te katapulteren. Mayumana is zo’n grote variatie op hetzelfde thema dat de voorstelling na drie scènes vrij redundant wordt. Aan te raden voor dertienjarige aspirant-drummers die hun moeders tot wanhoop drijven, hyperkinetische mensen met een voorliefde voor lichtspektakels en huisvaders met een zwak voor bloedmooie Israëlische deernes. Een voorstelling voor het hele gezin dus.

DOOR WIM SMETS