HET WHITE ALBUM – Wie Lambchop lust, zal ook Matthew E. White vlot verteren. Zijn debuut Big Inner is een hemels samenvloeien van soul, southern rock en gospel.
Big Inner
gospelpop
Domino
De wekkerradio heeft er een verzoekje bij. Graag willen we één dezer de plooien van de nacht gladstrijken en het krieken van de dag trotseren met One of These Days van Matthew E. White. Een streling voor het oor, die openingstrack op het debuut van de uitbundig behaarde man uit Richmond, Virginia. Er komen strijkers, koor en koper aan te pas, maar eerst en vooral die stem: zachtmoedig, prevelend, falsetachtig maar met contouren van een bariton. ‘You give me joy like a fountain deep down in my soul’, klinkt het – als dát geen formidabele ochtendjingle is, weten we het niet!
Enfin. Lezers van Amerikaanse bladen en blogs konden eind augustus 2012 al de hulde noteren waarop Whites debuut onthaald werd. Dankzij het zeer geapprecieerde Domino-label kan nu ook Europa voor de bijl gaan. En dat zullen liefhebbers van bijvoorbeeld Lambchop in groten getale zeker doen, smelten voor de royale arrangementen en het hemels samenvloeien van southern rock, soul, country en gospel. Songs kun je het haast niet meer noemen. De zeven tracks op Big Inner lijken meer op hymnes, gestaag ontluikende psalmen opgedragen aan de kleinste, onzekere kantjes van de liefde. ‘Honey, you can pay the rent with that smile on your face’, zingt White in Will You Love Me, met het uitgestreken gezicht van een romanticus die al menige uppercut incasseren mocht. Maar zijn geloof is onwrikbaar, zoals dat een missionariszoon past.
Jawel, een deel van zijn jeugd sleet kleine Matthew zelfs op de Filipijnen, met pa en ma op zieltjesjacht. Afsluiter Brazos zwelt dan ook naar een zinderende apotheose met de mantra ‘Jesus Christ is our lord / Jesus Christ is your friend’, maar de Heer is niet het enige goede volk dat aanbeden wordt. Uit Hot Toddies, en dan vooral de fijnzinnige strijkarrangementen, blijkt hoogachting voor Randy Newman, en Allen Toussaint wordt op een pedestal geplaatst in het door boogiepiano begeleide Steady Pace. Van New Orleans gaat het vervolgens naar Memphis met het aan Al Green schatplichtige Gone Away, een zalige pot morning-after-soul. Rest ons nog te vermelden dat White zijn begeleidingsband bij elkaar scharrelde uit de entourages van Bon Iver en Megafaun, en dat zoiets nooit een slecht voorteken is. Gaat, Big Inner, en vermenigvuldigt u. Amen.
DOWNLOADS
One of These Days
Big Love
Steady Pace
JONAS BOEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
