Woensdag 24/11, 21.40 – één

Terwijl vtm nog even naarstig op zoek is naar Vlaanderens beste hobbykok, zoekt één het culinaire genot dezer dagen buiten de landsgrenzen. Van New York over Chili tot Namibië met nog enkele stops ertussenin: geen trip was fotografe Lieve Blancquaert te ver in haar zoektocht naar landgenoten die onze bourgondische levenswijze uitdragen. Het resultaat – Made in Belgium – zijn acht smakelijke portretten. ‘En neen, we serveren u niet enkel mosselen-friet’, zegt Sultan Sushi-eindredactrice Bieke Pillen.

Zijn er dan zoveel Belgen die hun gastronomische geluk elders beproeven?

Bieke Pillen: Toch vrij veel ja, al zijn ze daarom niet allemaal even succesvol. (Lacht) Veel landgenoten trekken naar het Zuiden om er een Bed & Breakfast te beginnen, maar sommigen schrijven echt een mooi culinair verhaal. Dat hoeft daarom niet eens zo kapitalistisch groots te zijn. Neem nu Mario, een jonge twintiger vol energie, die zijn passies voor chocolade en Ecuador verenigt. Als vrijwilliger probeert hij onder meer via workshops en een eigen chocolademerk de lokale bevolking van zijn geloof te overtuigen: namelijk dat cacao niet van Mexico komt, maar wel van Ecuador.

Hebben al jullie geportretteerden zo’n bewonderenswaardige missie?

Pillen: Goh, eigenlijk vertrekken ze vooral vanuit hun eigen dromen, en soms koesteren ze die ook al heel lang. Eddy, die in Houston beroemd is als patissier – hij heeft er zelfs zijn eigen tv-programma – droomde er al sinds zijn achtste van om het in Amerika te maken als banketbakker. En Thomas werkte als IT’er bij IBM tot hij er plots genoeg van had en besloot om in New York een wafelkraam te beginnen. Intussen duiken zijn knalgele trucks overal in het straatbeeld op en boomt zijn bedrijf.

Chocolade en wafels zijn natuurlijk typisch Belgisch. Blijven ze allemaal zo trouw aan hun roots?

Pillen: Je voelt wel dat ze trots zijn op hun afkomst, of ze nu met Belgische producten werken of niet. Onze keuken heeft in het buitenland een erg goede naam. Soms lijkt het alsof ‘Belgisch’ een waarmerk is voor kwaliteit. We staan nu eenmaal tot ver buiten de grenzen bekend om onze goede smaak. (Lacht)

Voor het water ons helemaal in de mond loopt: staan er ook minder appetijtelijke dingen op het programma?

Pillen: Hmm, Lieve heeft zich een paar keer tussen karkassen bevonden, wat voor de mensen in kwestie dagelijkse kost is, maar voor haar toch even slikken was. En tijdens haar eerste safari in Namibië, waar we Louis opzochten, botsten we meteen op het karkas van een dode olifant. Een troep leeuwen begon net aan een smulpartij aan dat geweldig grote lichaam. Best wel spectaculair.

Met zo’n naam moeten jullie als productiehuis wel gespecialiseerd zijn in culinaire programma’s.

Pillen: (Lacht) Gespecialiseerd zou ik niet durven te zeggen, maar we hebben ook wel al De mosterd van Abraham en Koken met een sterretje gemaakt en zijn bezig met Ketnet Kookt!, een kookprogramma voor kinderen. Ook wij houden wel van die bourgondische levensstijl. Maar: Made in Belgium is noch een reisprogramma, noch een kookprogramma. Het ging ons vooral om de ervaring van die mensen én van Lieve. Het is een cliché als een huis, maar zelfs in die idyllisch klinkende jobs is het hard werken – en genieten natuurlijk.

BARBARA DE CONINCK