IN DE WIND. FUNDAMENT FOUNDATION STEEKT VLOT VAN WAL MET EEN EERSTE, OVERZICHTELIJKE TRIENNALE IN HET GROEN

PARK DE OUDE WARANDE

WARANDELAAN IN TILBURG, TOT 17 OKTOBER.

Meer info: www.lustwarande04.nl

Lustwarande ’04, Disorientation by Beauty

Zomertentoonstellingen in de natuur: we hebben ons best gedaan om ze te vermijden, maar dit keer deden toch iets te veel goede kunstenaars mee. Met soms echt verrassend werk, wat al wil helpen wanneer je ook door moddersloten ploetert, naar wespen mept en het einde van een plensbui afwacht. Nochtans is Lustwarande ’04 geen kwelling voor wie liever naar kunst kijkt met een dak boven het hoofd. Zo moet je geen kilometers afleggen tussen twee installaties door. Ondanks het grillige parcours kom je ook niet uit in the middle of nowhere en – altijd aangenaam – je krijgt een plannetje mee dat klopt. Bovendien tekent de kunst zich meestal duidelijk af, wat weer een stuk serieuzer oogt dan sommige openluchtevenementen met artistiek aangelegde preibedden. Lust- warande ’04 ontrolt zich langs een labyrintisch lanenpatroon dat dateert uit 1712. Centraal ligt een grasmat met in het midden een scheve vaas van Brian Tolle. Van daaruit kun je langs vier paden het bos in, richting de in hangmatten opgehangen ballen van Ernesto Neto, de gekooide gier van Jane Alexander, de theatrale regenwolk van Stephan Huber of de granieten steen met duizelingwekkend diepte-effect van Anish Kapoor. Volgens organisator Fundament Foundation zijn alle deelnemers exponenten van de verbeeldingskracht, kunstenaars die tegenover de momenteel populaire non-fictieadepten voor een gezond streepje desoriëntatie zorgen. Vandaar de titel en een keuze voor bijdragen met een gevoelsgeladen en uitgesproken sculpturaal karakter. Een vederlicht maar mooi voorbeeld is Ghost van de Koreaan Do Ho Suh. Zijn toegangspoort in nylon hangt als een geest boven de grond, sierlijk en onwerelds en daardoor anders dan de eerder aardse contemporaine kunst van bij ons. Nog verfijnd materiaal uit het Oosten is afkomstig van Nicole Tran Ba Vang. Op de buitenkant van een sakiglas ter grootte van een tafel tekende de Frans-Vietnamese een vrouw die haar huid openritst, binnenin zit een glasbel onder een laag regenwater – samen goed voor een werk dat bijna te fragiel is om zomaar tussen de struiken te staan. De Brit Edward Lipski is op post met het vertederende, dubbelsnijdende New Animal, een kruising tussen een zwartharige poedel en een zopas uit zijn ei gekropen vogeltje. Het dier zit triomfantelijk op een heuvel terwijl een paar meter verderop een kleintje eenzaam op zijn langwerpige snuit kijkt. It’s about loss, aldus Lipski, die naar goede gewoonte tegenstrijdige gevoelens oproept. Ook Trophy, het hertenkoppel van Wim Delvoye, werkt in tegengestelde richtingen. De beesten bedrijven de liefde in missionarishouding, wat niet alleen grappig en sluw gevonden is, maar door een dramatisch element ook ietwat ontredderend.

Beauty, zoals de titel zegt, blijft een lastig begrip in de kunst van vandaag. En gedesoriënteerd waren we er ook niet per se van. Toch is Lustwarande ’04 een tentoonstelling waar wel degelijk schot in zit. Bezield, ernstig en met een selectie die daarom niet altijd, maar zeker voldoende overtuigt om er een paar turnpantoffels bij in te schieten.

Els Fiers

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content