Zondag 15/4, 00.45 – BBC 2. John Sayles, VS 1996.
Hoeveel Hollywoodscenaristen of Amerikaanse regisseurs kunnen een vuistdikke historische roman van bijna duizend bladzijden voorleggen die ook nog heel gunstig ontvangen is? Indieregisseur John Sayles alsvast wel, met zijn vorig jaar verschenen roman A Moment in the Sun. Nu is Sayles (vooral bekend van City of Hope) altijd al een meester geweest in het mooi uitgebalanceerd behandelen van verschillende plotlijnen in verhalen die vaak gaan over ras, geschiedenis en politiek. Ook het absorberende Lone Star – een film met de diepgang van een uitstekende roman – is daar een prachtig voorbeeld van.
Dit intrigerende moordmysterie speelt zich af in Frontera, een bloedheet en ingedommeld grensstadje tussen Texas en Mexico. Niet toevallig, want Sayles’ film gaat over zowel de fysieke als fictieve grenzen tussen mensen, generaties, rassen en landen. Het deksel van de doofpot wordt opgelicht wanneer er op een verlaten legerbasis tussen de cactussen in het woestijnzand een skelet ontdekt wordt. De huidige sheriff (Chris Cooper) is de zoon van Buddy Deeds (Matthew McConaughey), een legendarische sheriff met heldenstatus omdat hij zijn gehate voorganger Charlie Wade (Kris Kristofferson) aan de kant wist te schuiven. Alleen komt de zoon tijdens zijn zoektocht naar de moordenaar tot de conclusie dat zijn gerespecteerde en inmiddels overleden vader misschien een moordenaar was, aangezien het gevonden skelet dat van de corrupte en sadistische Charlie is.
Rond dat macabere gegeven ontwikkelt de sociaalbewuste Sayles een hele reeks rijke nevenverhalen die elegant in elkaar geweven worden tot een intelligent westerndrama over identiteit en racisme rond Chicano’s, Rednecks en Afro-Amerikanen. Sayles heeft evenveel oog voor de geografie van het zuiderse grensstadje als voor de architectuur en het gemeenschapsleven – luister maar naar de sfeervolle soundtrack met blues, norteño en folk. Toch schuilt het echte belang van deze moderne variant op de Oedipusmythe in de psychologische gelaagdheid en het inzicht dat Sayles weet te geven in thema’s als de geschiedenis, het verleden en de symboliek van het grenzen trekken. Bovendien toont hij hoe die zovele jaren later zowel sociaal als familiaal op het doen en laten van de personages blijven doorwegen. Vandaar dat deze quote van William Faulkner regelmatig terugkeert in recensies over het veeleer beschouwend dan spannend gefilmde Lone Star: ‘ The past isn’t dead. It isn’t even past.’
(L.J.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
