Let Them All Talk

‘Noem het geen cruise’, zegt Alice (Streep) terwijl ze samen met twee jeugdvriendinnen en haar neefje de Atlantische Oceaan overvaart om in Groot-Brittannië een literaire prijs in ontvangst te nemen. ‘Het is een oversteek naar het onbekende.’ Voor de succesauteur is zo’n semantische kwestie van levensbelang, meteen een van de redenen waarom ze de laatste 35 jaar wat is weggedreven van Susan (Dianne Wiest) en Roberta (Candice Bergen). Tijdens de oversteek, die Steven Soderbergh gepolijst in beeld brengt door vervelend vaak weelderige buffetten en luxueuze decors te benadrukken, wordt duidelijk dat er meer is stukgelopen. Terwijl Alice in haar kajuit schrijft, proberen de anderen tijdens een spelletje scrabble of bij een cocktail de ware reden te achterhalen waarom ze hen mee op cruise heeft genomen. Wil ze excuses? Inspiratie voor een nieuwe roman? Dat eindeloze geïmproviseerde gebikkel vormt meteen het grootste euvel van Soderberghs voor HBO Max gemaakte ‘bootfilm’, een laatdunkende term die de Ocean’s 11-cineast zelf graag gebruikt. Er schuilt immers veel in Let Them All Talk – verloren vriendschappen, verraad, de egoïstische natuur van romanciers – maar dat gaat verloren in de woordenbrij die dit meanderende drama soapallures geeft.