Les intranquilles

Mentale issues hebben in de vaak pijnlijk persoonlijke films van onze begiftigde landgenoot Joachim Lafosse altijd een hoofdrol gespeeld, maar zelden zo prominent als hier. Damien Bonnard – u kent zijn karakterkop uit Les misérables – kruipt in het hoofd en achter het canvas van een talentvolle maar strubbelende schilder, die bij momenten manisch en gelukzalig met borstels, verf, vrouw en kind in de weer is. Tot de weerbots komt en een depressie hem nog maar eens in zijn ziekbed duwt. In soepele, vanuit de pols geschoten stroken, met organisch in elkaar overvloeiende vignetten, natuurlijk licht en zonder gekwelde kunstenaarsclichés observeert Lafosse hoe psychische labiliteit een gezinsleven onmogelijk maakt. Zoals steeds bij Lafosse boort de authenticiteit door het canvas heen, tot het gaandeweg en na veel ups, downs en driftbuien, ook als kijker pijn begint te doen. Een soms net iets te drammerige maar integere kijk op bipolaire stoornissen, én een pakkend dubbelportret van een man en een vrouw, op en over de rand.