James Murphy speelt bij u thuis (*) Deejay-producer James Murphy, de helft van het terminaal hippe remixduo DFA, maakt een half geslaagde opvolger voor LCD’s titelloze cultalbum uit 2005.

Sound of Silver DFA/EMI punkfunk In concert: 16/3 AB, Brussel

Misschien heeft u óók wel eens gedroomd dat de heren van Daft Punk hn deejay booth bij u thuis kwamen opstellen om er ter opluistering van uw tuinfeestje zijn draaitafelen ding te doen, maar James Murphy distilleerde uit die dagdroom een dikke hit. Daft Punk Is Playing At My House maakte van hem – o ironie – op slag zélf een veelgevraagd deejay, en van zijn groepje LCD Soundsystem een van de onwaarschijnlijkste popsensaties van 2005.

Terwijl Franz Ferdinand, Bloc Party en The Rapture het mooie weer maakten met dansbare rock, kwam Murphy hen tegemoet vanuit de tegenovergestelde richting: zíjn mengvorm heeft ontegensprekelijk haar diepste wortels in de indietronica, maar vertoont niettemin grote affiniteit met funk, postpunk, new wave en – niets is tegenwoordig nog verboden – glamrock.

Aan dat recept is op Sound of Silver weinig veranderd, terwijl ook Murphy’s hoogst ongewone frasering en vaak ronduit irritante articulatie – herinner u de ‘garag-e’ en ‘basement-e’ uit Daft Punk… – intact zijn gebleven. Verrassend kan je LCD’s tweede langspeler dus bezwaarlijk noemen, en in vergelijking met hun titelloze debuut is de tracklist ook een tikje uit balans: al het lekkers is deze keer helemaal vooraan samengeperst.

Aan opener Get Innocuous! valt alvast niet te weerstaan, ook al is de beat op dezelfde leest geschoeid als Bongo Song van Zongamin en valt de groove aan het eind een beetje op zijn gat. Al even aanstekelijk zijn het très funky Time To Get Away, dat onwillekeurig aan Stevie Wonder doet denken, of single North American Scum, waarvoor elke autoradio spontaan zou moeten aanfloepen.

Maar na de met heerlijke kerstbelletjes opgesmukte slow motion disco van Someone Great worden de hoogtepunten steeds schaarser en het gevoel dat de heer Murphy hier vooral in figuurlijke zin met uw voeten speelt groter. Zo lijkt de intro van All My Friends twee minuten lang te suggereren dat we naar het onding Parachute van Something Happens zitten te luisteren, terwijl Us V Them iets te nadrukkelijk afkijkt van Talking Heads. Wie de twee pijnlijk middelmatige tracks die daarop volgen uitzit – of gewoon slim is en tweemaal op ‘skip’ duwt – stuit alsnog op een verrassing van formaat: een ballad! Met afsluiter New York I Love You But You’re Bringing Me Down heeft Murphy een bitterzoete ode aan the Big Apple geschreven die gaandeweg epische proporties aanneemt en tóch niet tot het aanwenden van de mute-toets noopt. Faut le faire!

Download nu

* Time To Get Away

* North American Scum

* New York I Love You But You’re Bringing Me Down

(*) met uw voeten

Vincent Byloo