LAAT HET GRAS MAAR GROEIEN

RICHARD FARNSWORTH in THE STRAIGHT STORY. De echt belangrijke dingen zie je alleen op grasmaaiersnelheid. © © ISOPIX

Voor wie nog geen vakantie geboekt heeft, of voor wie nu al aan volgende zomer denkt: film- en reisbureau Dave Mestdach stippelt elke week een op maat gemaakte trip uit, gebaseerd op een iconische roadmovie. Deze week: The Straight Story (1999) van David Lynch, een grasmaaierodyssee door het oude hart van Amerika tegen acht kilometer per uur.

[DE FILM]

Wild at Heart (1989) was nog een trip vol seks, drugs, rock-‘n-roll en groteske gekte. In zijn tweede roadmovie, tien jaar later, gooide cultmaestro David Lynch het over een geheel andere boeg. In de enige film die hij niet zelf schreef en produceerde – dat deed zijn toenmalige eega Mary Sweeney – volgt Lynch de 73-jarige, verzwakte Alvin Straight op zijn opmerkelijke verzoeningstocht van Iowa naar Wisconsin. Alvin wil het graag bijleggen met zijn oudere, zieke broer Lyle, met wie hij al jaren in onmin leeft. Enig probleem: de slechtziende Alvin heeft geen rijbewijs en vat het plan op om het 390 kilometer lange traject af te leggen met een grasmaaier.

Voor zijn meest conventionele en warmhartige film baseerde Lynch zich op het waargebeurde verhaal van Alvin Straight (1920-1996), een oorlogsveteraan en gepensioneerde arbeider die met zijn bizarre exploot in 1994 de nationale pers haalde. In de onvergetelijke, voor een Oscar genomineerde hoofdrol herken je voormalig stuntman Richard Farnsworth, die tijdens de opnames in Iowa aan botkanker leed en zichzelf twee jaar later met zijn Winchester richting eeuwige prairies knalde. Krasse knarren, quoi.

[DE REIS]

AANBEVOLEN VOOR

Boude bejaarden die Magere Hein zien naderen en nog iets op hun gelooide lever voelen rochelen, trotters die het liever rustig aan doen op vakantie, slechtzienden zonder rijbewijs, liefhebbers van grasmaaiers, pikdorsers en ander landbouwtuig, plus al de rest – u dus ook. UW MOTTO

‘Een enkele tak kun je breken maar een bundel takken niet.’ Dat is de levenswijsheid die Alvin Straight onderweg meegeeft aan een zwanger, van huis weggelopen tienermeisje en die hemzelf ertoe inspireert om het in extremis bij te leggen met zijn oudere broer. Een ander motto is ‘onthaast, voor je erbij neervalt’, want de echt belangrijke zaken in het leven – zoals je familie – daar raas je best niet aan tweehonderd kilometer per uur aan voorbij. UW ROUTE

De zes weken durende en 390 kilometers tellende trip die Alvin Straight in de zomer van 1994 ook in het echt aflegde, begint in Laurens, Iowa, een slaapstadje in Pocahontas County met 1500 inwoners. Uw einddoel is Mount Zion in de oostelijke buurstaat Wisconsin, dat amper 500 zielen telt en langs Route 61 ligt, de highway die New Orleans met Wyoming verbindt. Terwijl u via Route 18 de maïsvelden en prairies van Iowa passeert aan een topsnelheid van acht kilometer per uur, houdt u onder meer halt in de onooglijke stadjes West Bend (waar zich de Grotto of the Redemption bevindt), New Hampton, West Union, Prairie du Chien en Lansing, waar u de Mississippi oversteekt. Alvin Straight doet u alvast de groeten. UW VERVOER

Een eerste poging onderneemt u op een roestige grasmaaier, die het al na een paar kilometer begeeft in West Bend. In Laurens schaft u zich vervolgens een tweedehands 110-model aan van het bekende merk John Deere, bouwjaar 1966, met een ouderwetse versnellingspook en een Kohlermotor. Voor zijn bosgroen gekleurde machine betaalde Alvin Straight indertijd 325 dollar, al is de kans reëel dat u dieper in uw geldbuidel zult moeten tasten. Het originele exemplaar uit de film werd namelijk tot museumstuk gepromoveerd, momenteel te bewonderen in de Riegel Blacksmith Shop langs Route 18 in Clermont, Iowa – een smidse uit de jaren dertig die tot historisch erfgoed werd uitgeroepen. ONZE SOUNDTRACKTIP

Op de soundtrack van Angelo Badalamenti gaan rustieke countryviolen en -gitaren samen met ’s mans bekende, zweverige synths, die al de soundtracks van Twin Peaks en Lost Highway domineerden. Lynch’ huiscomponist kreeg er een Golden Globe-nominatie voor. In de film zijn een paar countrynummers te horen die niet op de soundtrack staan: de ballade Happy Times van Jo Stafford bijvoorbeeld, een van de populairste zangeressen uit de jaren dertig en veertig. Verder zijn er twee songs van The Radio Ranch Straight Shooters, een rockabillybandje dat in 1988 al te horen was in Lynch’ kortfilm The Cowboy and the Frenchman en Beck tot zijn fans mag rekenen. Ook present: een song van John Neff, de multi-instrumentalist en producer met wie Lynch onder meer het indierockduo Blue Bob vormde. HOED U VOOR

Niemand eigenlijk, of misschien voor tientonners die u en uw grasmaaier ongewild van de weg dreigen te blazen. En afdalingen die zo steil zijn dat u in een hooiberg of een greppel dreigt te parkeren.

ROAD MOVIE, USA

Tot 29/8 in Cinematek, cinematek.be

VOLGENDE WEEK

The Motorcycle Diaries

van Walter Salles

DOOR DAVE MESTDACH

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content