Zaterdag 2/6, 23.00 – Canvas. Jorge Sánchez-Cabezudo, FR-SP-P 2006
Echt veel aandacht heeft de Spaanse rurale misdaad-thriller La noche de los girasoles bij zijn bioscooprelease niet gekregen bij ons. Dit rustige, slim doordachte en beknellend vertelde kaleidoscopische verhaal over een seriemoordenaar en brutale verkrachter, een corrupte politieagent, een rechtschapen hoofdcommissaris, een oude dorpsgek, een norse misantroop en een stel speleologen zwelgt je nochtans verstikkend mee in de dilemma’s waarmee die groep van mensen wordt geconfronteerd in een afgelegen dorp op het platteland.
De gefragmenteerde vertelstructuur die regisseur Jorge Sánchez-Cabezudo voor zijn debuut gebruikt, herinnert aan het originele flashbackprocedé zoals de Japanse grootmeester Kurusawa dat al gebruikte in Rashomon: het verhaal wordt gebracht in zes overlappende hoofdstukken die hetzelfde grimmige fait divers vertellen, maar dan telkens vanuit een verschillend standpunt, terwijl er soms subtiel via een flashback even wordt teruggegaan in de tijd. Dat zorgt ervoor dat je gradueel meer te weten komt over een reeks van toevalligheden en de bewuste feiten rond een bloedige intrige (een moord en een poging tot verkrachting) die zich afspeelt in een ingeslapen dorpje in het door de zon verpletterde hinterland van de provincie Ávila.
De spanning en sinistere sfeer worden benauwend opgedreven, als een strop die zich langzaam dichtsnoert rond de nek van iemand die opgehangen wordt. Elk van de zes episodes van dit claustrofobische noodlotsdrama draait rond een van de hoofdpersonages, die elkaars pad gaan kruisen wanneer in de regio een prehistorische grot wordt ontdekt. Het nieuws dat men weleens rotstekeningen in de holen en spelonken zou kunnen vinden, zet de dorpsbewoners en de burgemeester aan het dromen. De door werkloosheid en vlucht naar de stad getroffen regio kan een nieuwe toeristische attractie goed gebruiken. Het is de reden ook waarom de speleoloog Estaban en zijn assistent vanuit de stad zijn afgezakt. Maar terwijl ze de grot onderzoeken, wordt de vriendin van Estaban aangerand: de tragische gebeurtenis die de fatale spiraalmechaniek van deze puzzelpolar én Spaanse variant op de Amerikaanse noir op gang trekt.
Estaban en zijn collega gaan op zoek naar gerechtigheid en wraak en hoewel de regisseur soms kiest voor een wat academische vormgeving groeit De nacht van de zonnebloemen intrigerend uit tot een zwartgallige kroniek over hebzucht, het verdwijnen van traditionele morele waarden en de uitdijende effecten van geweld. Heel de cast speelt op niveau, maar naarmate de film naar zijn onbehaaglijke nachtelijke finale toewerkt, treedt vooral veteraan Celso Bugallo memorabel goed op het voorplan als de oude politiebaas die koppig naar de waarheid op zoek gaat. En het symbolische beeld van de hangende zonnebloemkoppen waarmee de film opent, rijmt perfect met het bittere pessimisme dat iedereen ontwricht en dat – na de vrolijke post-Francojaren – ook opnieuw greep lijkt te krijgen op de Spaanse landelijke samenleving.
LUC JORIS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
