L’Rain
De New Yorkse Taja Cheek legt de verwachtingen van wie ze als zwarte vrouwelijke zangeres en muzikante zou horen te zijn resoluut naast zich neer. Haar collagepop ligt dichter bij Animal Collective dan Alicia Keys: een benevelende fusie van field recordings, spirituele r&b, mijmerende jazz en stoeierige experimenteerdrift. Ervoor gaan zitten is aangeraden, maar de overgave volgt snel. Op Fatigue oogst L’Rain – zo genoemd naar haar overleden moeder Lorraine – verwondering met haar grillige verstuiving van muzikale ideeën, waarin om de haverklap aanlokkelijke momenten voorbijzweven. De omsluierde zanglijnen hinderen weliswaar de leesbaarheid van de plaat, waardoor we uitkomen bij de kwalificatie ‘straf’ en niet ‘sensationeel’, zoals Solanges A Seat At the Table, waarmee wel wat parallellen te trekken zijn.
L’Rain ****
Fatigue
avant-r&b
Mexican Summer
Stream
Two Face
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier