PLATEN: KRISTOF MICHIELS (DJ 4T4)

‘Ik heb ze nodig voor mijn beroep, natuurlijk, maar eigenlijk ben ik gewoon verslaafd aan platen kopen. Ik kan geen platenwinkel voorbij zonder in de bakken te gaan rommelen, en in drukke periodes koop ik vaak voor meer dan duizend euro per maand. Sommige platenwinkels in Londen durf ik zelfs niet eens meer binnen te gaan, uit schrik dat ik mezelf zou ruïneren. Ik heb twee Visa-kaarten en een zwak karakter – ik moet me echt tegen mezelf beschermen.’

‘Het is begonnen toen ik tien was, in de kerstvakantie van 1983. Van mijn ouders kregen we geen cadeautjes maar een budget, en ik vroeg mijn vader om me naar de Collector’s te brengen, een grote platenwinkel in Antwerpen. Ik herinner me die dag alsof het gisteren was, zoveel indruk maakten al die platen. En meteen was er ook die onweerstaanbare drang: om er zoveel mogelijk te verzamelen, en om ze aan zoveel mogelijk mensen te laten horen. Op mijn dertiende organiseerde ik mijn eerste fuifje voor een paar klasgenootjes, op woensdagmiddag, in het chirolokaal. Ik had niet eens twintig singles en er was geen bier, alleen limonade. Maar er was wel ongelooflijk veel ambiance, zelfs toen hetzelfde nummer voor de derde keer passeerde. Een jaar later mocht ik samen met een vriend plaatjes draaien op een feestje van een paar oudere kameraden, in de kantine van één of andere voetbalclub. We kregen hoop en al 2000 frank voor een hele avond, installatie inbegrepen. Maar toen ik al die onbekende, oudere mensen zag dansen, wist ik: dit is wat ik voor de rest van mijn leven wil doen.’

‘Zo rond mijn twintigste is het allemaal heel erg uit de hand beginnen lopen. Er waren periodes dat ik bijna elke maand de boot nam naar Londen, enkel en alleen om platen te kunnen kopen. Ik logeerde daar dan bij kennissen, en ik overleefde op spaghetti zonder wat dan ook, om mijn budget toch maar zo groot mogelijk te maken. Letterlijk al mijn geld ging in die tijd op aan platen, vaak had ik na zo’n trip naar Londen wekenlang rugpijn van het dragen. Later heb ik ook nog even in een platenwinkel gewerkt, maar dat was een enorme ontgoocheling. Ik had daar een heel romantisch beeld van – uren met gelijkgestemde zielen praten – maar ik voelde me gewoon een verkoper. Plus: het stoorde me ook altijd verschrikkelijk als mensen slechte platen kochten. Zeker als ik hen iets beters had proberen aan te praten.’

‘Intussen heb ik een achtduizendtal platen, maar eigenlijk vind ik dat zelf niet echt veel. Dat is hét grote probleem als je iets passioneel verzamelt, natuurlijk. Het is nooit genoeg, je wil altijd maar meer. Ik kan me ook niet voorstellen dat ik ooit platen weg zou doen, dan zou ik ze nog liever in mijn kelder zetten. Ik prijs mezelf wel gelukkig dat ik geen échte freak ben, zo iemand die eerste persingen verzamelt, en speciale uitgaven, en promo’s, en hoezen met fouten en zo. Het is me altijd om de muziek te doen geweest, niet om de verpakking of wat dan ook. En maar goed ook – ik zou echt géén leven meer hebben anders.’

Kristof Michiels is deejay, producer en muzikant, bekend van onder meer ’t HOF VAN COMMERCE en ULTRASONIC. Hij bracht onlangs het album Fortification uit.

Opgetekend door Wouter Van Driessche