Hoe verbind je de Franse Revolutie met IJsland? Een makkie voor thrillerschrijfster Vargas, die een hele zoo laat opdraven in haar lachwekkende nieuwe policier.

Twee zelfmoorden krijgt rechercheur Adamsberg op zijn bord: een oud vrouwtje besluit haar laatste bad te nemen en het afkoelende water te bezoedelen met haar bloed en een rijke weduwnaar proeft de loop van zijn jachtgeweer alvorens de trekker over te halen. Verticaal klasseren lijkt de enige mogelijkheid, ware er niet dat rare runeteken dat beiden achterlieten – een H, maar dan met een schuin dwarsstreepje. De zelfmoordenaars delen ook een besmet verleden: ooit behoorden ze allebei tot een mysterieuze expeditie in IJsland waarbij twee leden een gewelddadige dood vonden. De overblijvers sloten een zwijgpact, maar blijkbaar vrat het schuldgevoel. Adamsberg maakt zich al op voor een retourtje IJsland, tot blijkt dat de zelfmoordenaars ook lid waren van een rare Parijse vereniging die Robespierre eert. En er duiken meer verwijzingen op naar de Franse revolutie: een derde slachtoffer gebruikt als deurcode het jaartal 1789. En staat die H niet gewoon symbool voor de guillotine?

Adamsberg – een man die rondloopt met twee horloges die allebei stilstaan – raakt er niet wijs uit. Neemt de moordenaar wraak omdat het IJslandse pact werd geschonden, of hebben we te maken met antirevolutionairen die hun heropvoeringen van de Franse Revolutie bloedserieus nemen? Of zijn de motieven banaler: geld, en een miskende liefde?

Samen met zijn kleurrijke collega’s spendeert Adamsberg zijn tijd in goede Parijse restaurants waar, bij het genot van een glas wijn en escargots, meerdere getuigen hun verhaal doen. Goed eten is belangrijk, en er moet ook danig wat over levende dieren worden afgekletst. De fascinatie van de brigade voor beesten neemt haast lachwekkende vormen aan in deze zoveelste thriller van Fred Vargas. Welke vissen zwemmen er in de koele meren van IJsland? Zou dat lekker zijn, gegrilde zeehond? En wonen er nu kauwen of kraaien in die behekste toren? Animaal hoogtepunt: een wild everzwijn dat de aandacht van de rechercheur trekt en hem knorrend van nieuwe sporen voorziet. Vargas serveert het allemaal met een ongekend sérieux terwijl de lezer zuchtend van ongeloof de ene pagina na de andere omslaat. Dat krijg je met eindeloze thrillerreeksen: een speurder slaat aan bij het publiek, en dan moeten er vervolgboeken komen. Tot in den treure. Maakt niet uit of je hoofdpersonages ondertussen wandelende karikaturen zijn geworden en bij wijze van dialoog de ene kromzin na de andere debiteren. Vargas mag dan wel pronken met haar research over IJsland en obscure revolutionairen, het laat je als lezer bitter koud.

IJSMOORD *

Fred Vargas, De Geus (originele titel: Temps glaciaires), 402 blz., ? 19,95.

RODERIK SIX

CENTRALE ZINNEN ‘Dat komt door die verdomde kluwen algen. Daar vindt een poes zijn kittens nog niet in terug.’