KOPPEN: HEROPVOEDINGSKAMPEN

21.15 – ééN

In ons land zitten de jeugdinstellingen steeds overvoller en durft een jong boefje al wel weer eens op straat te belanden, maar in andere landen kiezen ze vaak meteen voor de wat hardere aanpak. Koppen, dat tijdens de zomer elke donderdag een reportage over kinderen uitzendt, troont ons deze week mee naar de strengste heropvoedingskampen ter wereld: de Eagle Academy in Florida en twee strafkolonies in Siberië. ‘Twee keer anders, maar twee keer hard tegen hard’, aldus Koppen-eindredacteur Stefan De Bouver.

‘In de Eagle Academy draait alles om discipline. De jongens en meisjes worden er te pas en te onpas gewekt, moeten verschrikkelijke fysieke proeven volbrengen en krijgen ’s middags amper drie minuten om hun eten binnen te schrokken. Militaire dril, dus, maar het kamp is géén straf. De jongeren die er voor vier maanden worden opgesloten, hebben immers nog niet echt iets mispeuterd. Hun ouders sturen hen erheen omdat ze ‘moeilijk opvoedbaar’ zijn of spijbelen op school en hopen dat de mentale uitputtingsslag hen weer op het rechte pad zal brengen.’

‘Hoe vreemd het ook lijkt, in Siberië gaat het er eigenlijk veel gemoedelijker toe. Al gaat het dan om jonge mensen die een misdrijf gepleegd hebben en er een gevangenisstraf uitzitten. Ze moeten er wel in heel primitieve omstandigheden dwangarbeid uitvoeren – het gras uittrekken met hun handen in plaats van het machinaal te maaien is zo’n beproefde methode- maar de bewakers tonen ook mededogen. En dat kan je bezwaarlijk zeggen van hun Amerikaanse collega’s. Die verplichten de tieners ’s nachts een tijd in een ton met ijswater te blijven zitten.’

‘Of die strenge aanpak werkt? Wel, de Russische tieners die we volgen, zeggen er weinig over, maar de Amerikaanse jongeren lijken aan het eind van de rit heel tevreden over zichzelf. Ze zijn fier dat ze het onder die zware fysieke, verbale en mentale druk hebben uitgehouden en zeggen dat het hen deugd heeft gedaan. Maar de reportage geeft zeker geen vergoelijkend beeld. En ik zou al zeker niet durven te beweren dat België er een voorbeeld aan moet nemen.’

Crocodile Dundee * Peter Faiman, Australië 1986. Midnight Cowboy, maar dan zonder de homo-erotische toets? Zo laat de pitch van dit komisch avontuur over een legendarische krokodillenworstelaar down under die zijn hart en een vrouwelijke reporter volgt om zijn overlevingskunsten in New York uit te proberen zich toch lezen. De gimmick van deze clash tussen de gesofistikeerde stad en de ruwe, authentieke natuur, gepersonifieerd door de gewezen messenwerper en populaire komiek Paul Hogan, drijft zorgeloos op de karikatuur en de pointe dat de macho Aussie zich in de jungle van staal en beton net zo gedraagt als thuis. Sommigen omschreven Faimans regie als typisch slam-bang hawksiaans, maar zowel voor Faiman als Hogan (ondanks de twee sequels waarin hij meespeelde) was het sprookje even snel afgelopen als het begon. (21.05 – VT4) Telefacts Zomer: Wolfjongen Al 31 jaar gaat de Mexicaanse Chuy door het leven met een dierlijke beharing. Hij lijdt aan hypertrichosis, een zeldzame aandoening waarbij patiënten een abnormale haargroei ontwikkelen. Sinds zijn 18e werkt Chuy in het circus, maar daar wil hij mee ophouden. Telefacts Zomer volgt hem terwijl hij de belangrijkste beslissing uit zijn leven neemt (21.15 – VTM) Norway’s Nazi Secret Tijdens WO II werd het programma Lebensborn ingevoerd in Duitsland, bedoeld om een superieur ras te produceren. Vooral de Noorse vrouwen leken hiervoor perfect: lang, blond haar en blauwe ogen. Duitse soldaten werden aangemoedigd een relatie te beginnen met Noorse vrouwen met duidelijke Arische kenmerken om zo superieure kinderen te baren. Er werden ongeveer 12.000 Lebensborn-kinderen geboren in Noorwegen. Een van hen is ABBA-zangeres Anna-Frid Lyngstad (23.55 – Ned3).

(B.D.C.)