Meer dan een miljard dollar bracht schrijver-regisseur-producent Judd Apatow de voorbije vijf jaar op – of toch de zowat vijftien komedies waaraan hij meewerkte. Geen wonder dat hij de ‘king of comedy’ van hedendaags Hollywood heet. In Funny People, met Adam Sandler als terminale komiek, gooit hij het echter over een ernstiger boeg. ‘Soms wil ik diepzinnige verhalen vertellen.’

Aanvankelijk liep Judd Apatows loopbaan niet van een leien dakje. Nadat hij in 1985 als 17-jarige van New York naar Los Angeles was verhuisd, zag hij hoe zijn flatgenoot Adam Sandler eerst het stand-up- en vervolgens het bioscooppubliek inpakte. In de jaren 90 schreef hij mee aan talloze tv- en filmscripts die stuk voor stuk flopten, en ook de door hem bedachte sitcoms Freaks and Geeks en Undeclared hielden het amper één seizoen vol.

Toen Apatows regiedebuut The 40 Year Old Virgin in 2005 plots meer dan honderd miljoen dollar opbracht, keerde het tij. Zijn combinatie van waanzinnige uitgangspunten, onvergetelijke oneliners en oprechte emoties had dezelfde uitwerking op bioscoopbezoekers als een paardenvijg op een vlieg. Dat komisch kunnen werd twee jaar later bevestigd met het kassucces van zwangerschapsklucht Knocked Up.

Ook wanneer Apatow niet in de regisseursstoel zat, bleef hij aan de slag. Zo had hij de afgelopen jaren een hand in een vijftiental producties in verschillende komische subgenres. Met zijn nieuwste film Funny People begeeft de regisseur zich echter op onbekend terrein: de tragikomedie. Zijn voormalige room-mate Sandler speelt een succesvolle komiek die verneemt dat hij terminaal is. Op een avond leert hij een jonge stand-upcomedian(Apatow-‘regular’ Seth Rogen) kennen met wie hij een broze doch hechte vriendschap sluit.

Voor het Amerikaanse publiek bleek deze bitterzoete sprong in het duister een brug te ver: de prent bracht de voorbije zomer amper 50 miljoen dollar op. ‘In die periode willen bioscoopbezoekers zich amuseren’, zucht Apatow. ‘ Funny People bevat wel veel grappige momenten, maar doet je ook nadenken over de vergankelijkheid van het leven. Die ernstige thematiek deed veel cinemagangers terugdeinzen. Eén ding beurde me op: de mensen die de film wel een kans gaven, reageerden razend enthousiast.’

Betekent zo’n tegenvaller dat je je nu weer op platvloerser materiaal zal storten?

Judd Apatow: Dat is moeilijk te zeggen. Soms heb ik zin in een hilarische slapstickkomedie, soms voel ik de drang om een diepzinniger verhaal te vertellen. Het kost mij geen moeite om mee te schrijven aan onnozele ongein als You Don’t Mess with the Zohan, terwijl ik ernstiger materiaal als Funny People aan het voorbereiden ben. Door dat gespleten gevoel voor humor is het moeilijk te voorspellen hoe mijn volgende project er zal uitzien.

‘Funny People’ begint met door jou geschoten videobeelden van een jonge Sandler die de ene ‘prank call’ na de andere pleegt. Hoe kijk je terug naar die prille periode in jullie carrières?

Apatow: We waren jong en onbezonnen – zoveel is duidelijk – en van verantwoordelijkheden hadden we nog nooit gehoord. Dat neemt niet weg dat we beiden ontzettend ambitieus waren. We vulden onze dagen met eten, naar de film gaan en het schrijven van grappen. Die twintig minuten op het podium van een of andere miezerige stand-upclub: daar leefden we voor. Net zoals alle andere would-be komieken kampten we met ontelbare onzekerheidsaanvallen: ‘Word ik succesvol?’, ‘Hoe kan ik grappiger uit de hoek komen?’

Sandler staat vooral bekend als de opvliegende clown uit klef-vulgaire komedies als ’50 First Dates’, ‘I Now Pronounce You Chuck and Larry’ en ‘Click’. Waarom wilde je hem zo graag voor een gevoeliger rol?

Apatow: Ik ga niet beweren dat Adams hele oeuvre me kan bekoren. Toch heb ik respect voor wat hij verwezenlijkt heeft. Hij had vanaf dag één maar één doel voor ogen: zoveel mogelijk mensen aan het lachen brengen. Als hij daarvoor grof geschut moet bovenhalen, doet hij dat zonder verpinken.Tegelijkertijd kiest hij af en toe uitdagender materiaal uit. Zo draaide hij Punch-Drunk Love met There Will Be Blood-cineast Paul Thomas Anderson en speelde hij mee in het 9/11-drama Reign Over Me. Dat dualisme in zijn carrièrekeuzes deed me geloven dat hij perfect zou zijn voor de film die ik wilde maken.

Vlot samenwerken met iemandvan zijn kaliber lijkt me niet vanzelfsprekend.

Apatow: Adam is een gereputeerde controlefreak. Dat moet wel als je zo succesvol wil blijven. Tijdens ons eerste gesprek zei hij echter dat hij zich volledig aan mij ging toevertrouwen en die belofte heeft hij gehouden. Geen enkel zinnetje of scène werd op zijn verzoek aangepast. Hoewel hij het verschrikkelijk vond om zoveel te vloeken – het maakt de film ongeschikt voor zijn jonge kinderen – morde hij nooit.

Voor de fotografie deed je een beroep op Janusz Kaminski, de vastecameraman van Steven Spielberg.Is dat een knieval voor de critici dieje vorige films visueelonaantrekkelijk noemden?

Apatow: Na me twee films voornamelijk op het verbale aspect van de regie te hebben gestort, werd het hoog tijd dat ik ook rekening hield met het visuele gedeelte. Janusz heeft me daar enorm bij geholpen. De eerste dagen van de opnames was het zoeken naar een gulden middenweg. Zodra we die hadden gevonden, liep alles gesmeerd. Dat hij bovendien bijzonder grappig uit de hoek kan komen, was mooi meegenomen.

Met de kritiek op de lengte van je films hield je dan weer geen rekening: ‘Funny People’ duurt 2,5 uur!

Apatow: Ik ben een grote fan van The Last Detail, de prent die Jack Nicholson in 1973 met regisseur Hal Ashby draaide. Die film neemt zijn tijd waardoor je het gevoel krijgt dat je naar een ‘slice of life’ zit te kijken in plaats van naar een of ander opgefokt bioscoopevenement. Ik hang graag rond met de personages uit mijn films. Omdat ik niet geïnteresseerd ben in het vervaardigen van sequels, vertel ik hun verhalen zorgvuldig en uitgebreid. Voor mij zijn films een beetje zoals het leven: ik wil niet dat er een einde aan komt.

Naast Ashby vermeld je James L. Brooks, de regisseur van succesvolle tragikomedies als ‘Terms of Endearment’ en ‘As Good as it Gets’, vaak als een van je grote voorbeelden.Dat wordt met ‘Funny People’ welheel duidelijk.

Apatow: Dat beschouw ik als een kanjer van een compliment! Brooks is de koning van de menselijke komedie.Hij leerde me dat je geen antagonisten nodig hebt om een interessant verhaal te vertellen. Het leven is op zich al een hindernissenparcours. Waarom zouik dan nog een of andere snoodaard moeten bedenken?

Je hebt de afgelopen jaren ontzettend veel werk verzet. Wordt het nietmoeilijk om door de bomen het bos nog te zien?

Apatow: Ik heb inderdaad verschrikkelijk hard gewerkt. Als ik mijn vrouw en kinderen niet had gecast in Knocked Up en Funny People, had ik ze amper gezien. Daarom heb ik ook beslist wat gas terug te nemen. Voor het eerst in jaren heb ik een lege agenda. ’s Morgens breng ik de kids naar school, ’s middags zit ik te luieren in mijn zetel en ’s avonds fluister ik lieve dingen in het oor van mijn echtgenote: heerlijk! Nu we het daar toch over hebben: als het je niet stoort, relax ik lekker verder.

Ga je gang.

Funny People

Vanaf nu in de bioscoop.

Door Steven Tuffin

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content