Het staat u vrij om met een regenjas naar de bioscoop te trekken en u daar – geheel op eigen risico – onfatsoenlijk te gedragen, maar de authentieke ‘Grindhouse’-ervaring blijft de Europese kijker toch onthouden, en niet alleen bij gebrek aan een groezelig zaaltje. Bij ons wordt de double bill opgesplitst, waardoor het concept een flink stuk van zijn charme verliest. We riepen Erik Engelen, directeur van de Belgische distributeur A-Film, ter verantwoording.

‘Grindhouse’ in twee delen uitbrengen: dat lijkt een poging om twee keer zoveel geld uit onze portemonnee te kloppen, ten koste van het concept dan nog.

Erik Engelen: Dit is géén geldklopperij. Het was sowieso de bedoeling om de films apart uit te brengen buiten de VS, het enige land dat die grindhouse-traditie kent. Twintig, dertig jaar geleden pakten Belgische wijkbioscopen wel eens uit met twee films voor de prijs van één, maar dat was eerder om hun kas wat te spijzen dan dat het een echt concept was. De films die ze daarbij vertoonden – ik zeg nu maar wat: Planet Of The Apes en een of andere heimatfilm – waren ook niet gemáákt voor die zalen, wat met de grindhouse-films wel het geval was. Maar zelfs al hadden we geprobeerd om Grindhouse in zijn originele vorm te behouden, dan nog was het te omslachtig geweest om dat concept uit te leggen aan het Europese publiek – zonder denigrerend te willen doen over de occasionele cinemabezoeker. Niet iedereen is een filmfreak.

De ticketverkoop tijdens het openingsweekend begin april in de States viel tegen. Enig idee waaraan dat ligt?

Engelen: Ten eerste was de releasedatum slecht gekozen. In het paasweekend worden cinemazalen vooral bevolkt door families. Tarantino’s reputatie snelt hem overal vooruit – je kunt zijn films bezwaarlijk gezinsvriendelijk noemen. Het mag dus eigenlijk niet verbazen dat we nog niet eens de helft ( twaalf miljoen dollar, nvdr. ) van de verwachte recette binnenhaalden.

Ten tweede is Grindhouse in zijn originele vorm meer dan drie uur lang. Dat is een moeilijk verteerbare brok voor iemand die maar af en toe naar de bioscoop gaat. Bovendien is dit naar mainstreamnormen een behoorlijk experimentele prent. De makers waren wellicht te optimistisch – aan een publiek dat enkel films gaat bekijken als er een cijfer na de titel volgt, krijg je experimenten niet meer verkocht.

Wat gebeurt er bij ons met de trailers die in Amerika tussen de twee films worden getoond?

Engelen: Die behouden we uiteraard. Hoe weten we nog niet, maar er is alleszins beslist dat Rodriguez en Tarantino elk een extra trailer voor hun film zullen maken.

In de originele versie duren ‘Planet Terror’ en ‘Death Proof’ respectievelijk 80 en 90 minuten. Behouden ze hun lengte, nu ze apart uitgebracht worden?

Engelen: Daar zijn we nog niet helemaal uit. Zeker is dat de twee missing reels (sequenties die, zogezegd wegens ouderdom, weggelaten zijn, nvdr. ) van Death Proof er weer ingemetseld worden. Tarantino’s film zal dus langer zijn.

Typisch voor authentieke ‘grindhouse’-films was dat de posters veel meer beloofden (‘Filmed in Shock- ing Sexi-Vision and RawColor!’, ‘2 Great Blood-Horrors To Rip Your Guts!’) dan de films konden inlossen. Geldt dat ook voor ‘Grindhouse’?

Engelen: Vroeger moesten B-films het rooien met een onbestaand budget. Regisseurs zeiden: ‘Ik ben een bachelor in het maken van films, maar een master in het verkopen ervan.’ Posters waren, veel meer dan nu, een lokmiddel. Deze Grindhouse is gemaakt met een groot budget, en lost de beloftes méér dan in.

(Di.M.)