Kate Tempest

‘Know the wolves that hunt you/ In time they will be the dogs that bring your slippers/ Love them right/ And you will feel them kiss you/ when they come to bite’. Het is de zin die er het stevigst inhakte, door Kate Tempest helder en kalm gedeclameerd over een muffig maar statig orgel. Schoppen tegen een gevloerde man, want dat waren we zes tracks ver: foei. De waarheid kwetst nu eenmaal, en Tempest heeft de beats dan wel even afgezworen, op haar derde album slaat ze nagels met koppen – koppen tégen koppen! Naakt. Een antiek kermiswijsje, Alfred Hitchcock-violen, Nils Frahm-achtige synths of gewoon doodse stilte: erg veel aankleding hadden de dichter en de producer (de eerwaarde Rick Rubin) niet nodig om de slechtst indenkbare inslaapplaat ooit te maken. Heftig.