Omdat Daft Punk maar geen waardige opvolger voor ‘Homework’ wil maken, hebben twee Duitsers het in hun plaats gedaan. Zoek dekking voor de Blitzkrieg van Digitalism.

Twee dagen voor we met Jence (Jens Moelle; rechts op de foto, nvdr.) en Isi (Ismail Tuefekci) van Digitalism hebben afgesproken, staat in ons moederblad Knack een reportage over de leegloop van discotheken. De twee Hamburgers horen het donderen in Keulen. Al zijn ze misschien niet echt geplaatst om over discotheek Copacabana in Waarloos te oordelen: Digitalism speelt al jaren ten dans op poepchique feestjes bevolkt door de jetset onder de hipcats. Maar ook het plebs heeft hun tot pogoën aanzettende elektronica inmiddels ontdekt: singles als Idealistic, Zdarlight en Jupiter Room werden honderdduizenden keren aangeklikt op MySpace en dat is ongetwijfeld pas het begin, want met het superbe debuutalbum Idealism – vorige week goed voor vier sterren in dit eigenste blad – doet Digitalism wat Daft Punk exact tien jaar geleden deed met Homework: de wereld uit zijn dancing shoes blazen. ‘Hoezo de clubs lopen leeg? Er begint juist weer beweging in te komen!’

Warner Music brengt in juni het debuutalbum van Justice uit en EMI smijt zijn volle gewicht in de schaal om ‘Idealism’ te promoten. Hebben de grote platenfirma’s de clubscene herontdekt?

Jence: Ja, ze geloven er weer in. Er hangt iets in de lucht, en het is positief, euforisch en vooral luid! Ik heb nooit goed begrepen waar die minimal technohype vandaan kwam. Het was alsof iedereen met wiskunde bezig was, terwijl – en dat weet iedereen – jongeren wiskunde haten. (lacht) Geen wonder dat de verkoop van elektronica als een soufflé in elkaar zakte.

Isi: Wij maken tenminste weer lawaai, net als Justice, MSTRKRFT, Simian Mobile Disco en Soulwax. Elektronica met een punkattitude, zeg maar. Of ook: popsongs waar je op kan headbangen en tegelijk je armen in de lucht smijten.

Het doet allemaal sterk denken aan de gouden jaren 80 in Manchester, toen ook ‘Madchester’ genoemd.

Jence:Yeah! Maar dan vooral de periode van The Smiths, Joy Division en New Order, niet zozeer The Hacienda ( legendarische club, nvdr. ) en de acid househype van eind de eighties. Niet dat daar iets mis mee was, integendeel zelfs. Maar wij zijn nooit rave kids geweest.

Martin Hannett, de geniale producer van Joy Division, New Order en Happy Mondays, zette naar verluidt wel eens een drummer op het dak of in het toilet om het geluid te verscherpen. Hebben jullie ook van die trucjes om jullie songs straffer te doen klinken dan de rest?

Isi: Onze studio ligt in een bunker uit de Tweede Wereldoorlog. Telt dat? (lacht)

Jence: In Hamburg staan nog een pak van die bunkers. Ze konden ze eenvoudigweg niet afbreken zonder volledige wijken tegen de grond te gooien. Toen we vijf jaar geleden muziek begonnen te maken, hadden we nog niet genoeg geld om een echte studio te huren, dus zijn we in een van die bunkers terechtgekomen. Gelukkig zijn wij overdreven positief ingesteld, want je zou van minder depressief worden: er is amper zuurstof en het is er constant donker.

Isi: Maar misschien is dat ook de reden waarom onze nummers zo ruig klinken. Dus blijven we er mooi zitten. Al gebiedt de eerlijkheid ons te zeggen dat we onlangs wel naar een grotere bunker zijn verhuisd.

Behalve ruig en extreem dansbaar zijn jullie nummers ook erg melodieus.

Jence: Dat komt omdat we veel inspiratie putten uit filmscores: Jurassic Park, Star Wars, Jaws.

Allemaal van John Williams. Ik hoor die invloed niet echt in jullie songs.

Jence: Ze is niet zozeer te horen in de songs, maar wel in de intermezzo’s op het album. Die zijn nogal soundtracky. Toch zijn ook de songs vaak geïnspireerd door klassieke filmscores. Niet alleen door de liefde voor melodie van de meeste filmcomponisten, maar ook door hun drang om met allerhande instrumenten te experimenteren én door de verhalen die ze ondersteunen.

Isi: We denken altijd in beelden als we nummers componeren. Meer dan een verzameling songs, is Idealism een verhaal met een begin, midden en einde. Het is een soort reis die je ondergaat. Je moet er vooral een roadmovie in zien of horen die eindigt in de ruimte. Dat is meteen ook de link met ons volgende album.

We wilden ze niet ter sprake brengen, maar nu vragen jullie erom: het album ‘Discovery’ van Daft Punk was ook een ruimteodyssee, met zelfs een bijbehorende animatiefilm: ‘Interstella 5555’. Willen jullie de nieuwe Daft Punk worden?

Jence: Daft Punk is als een ster die aan de hemel staat: niet uit te wissen. We hebben hun platen grijsgedraaid – net als alle andere Franse housetracks uit de jaren 90. De Fransen zaten toen op een housetrip die sterk aanleunde bij de funkkant van disco, terwijl de Britten meer heil zagen in het soul-aspect ervan. (fijntjes) Vanzelfsprekend kozen wij het kamp van de Fransen.

Isi: Twee jaar geleden hebben we voor Daft Punk een remix van Technologic mogen maken. Dat was flink kicken.

Dat zouden velen vandaag wellicht zeggen als ze een remix voor Digitalism mochten maken. Alleen houden jullie – tegen elke traditie in – die boot resoluut af.

Isi: Meestal hebben we gewoon zelf genoeg alternatieve versies liggen om als B-kant te gebruiken. En ja, omdat onze nummers deel uitmaken van een soort narratief geheel, hebben we liever niet dat anderen eraan prutsen.

Jence: Voorlopig heeft enkel Erol Alkan (roemruchte Britse producer/deejay, nvdr. ) er een gemaakt voor Jupiter Room. Niet om op die manier nog wat meer platen te kunnen slijten, maar omdat hij een goede vriend is en één die begrijpt waar wij mee bezig zijn. Intussen hebben we trouwens ook Soulwax gevraagd een remix voor ons te maken.

Hebben zij bijgedragen tot jullie succes?

Jence:(twijfelt) Ja, door altijd so fucking nice voor ons te zijn (lacht). Ze hebben ons van meet af aan gesteund door onze platen te draaien en we zijn ook vaak uitgenodigd om op de Radio Soulwax-concerten te spelen, overal ter wereld. In september zitten we weer een paar weken met hen in Australië.

Digitalism, Daft Punk, Soulwax Nite Versions, Justice, Simian Mobile Disco, MSTRKRFT: is een duo de ideale bezetting voor jullie soort muziek?

Jence: Dan ben je tenminste zeker van een feestje, zelfs als er niemand anders komt opdagen (lacht). Ik had daar eigenlijk nog niet bij stilgestaan en ik heb er ook niet meteen een verklaring voor. Ik weet wel dat ik het alleen niet zou kunnen. Digitalism is het werk van twee personen. Niet één, maar ook geen drie of vier. Want in een band draait alles meestal toch weer rond één persoon.

Isi: En dat is om problemen vragen. Kijk naar wat er met Underworld, Massive Attack en The Prodigy is gebeurd.

Tot de dood jullie scheidt: mogen we het zo samenvatten?

Isi: Als het even meezit.

‘IDEALISM’

Uit bij Kitsuné/EMI

DIGITALISM LIVE

Dour Festival, Pukkelpop, I Love Techno

Door Ben Van Alboom