Roderik Six
Roderik Six Journalist voor Knack

Kan een oude toverspreuk de gebroken relatie van Max’ ouders redden? Debutant Bergmann propt De truc vol kolder en pimpt zijn verhaal met klassieke filmtrucs. Wie een leuk strandboek wil, hoeft niet verder te zoeken.

Tijd voor wat zelfontplooiing, moet Deborah gedacht hebben. Haar huwelijk met Harry Cohn is een sleur geworden en hoewel haar zoontje Max een stil jongetje is, behoeft hij nog weinig zorg. Dus begint ze een winkeltje met oosterse hebbedingetjes en stuurt ze Harry op yogales. Harry raakt onder de indruk van de lenigheid van zijn yogalerares en de sessies worden verder uitgewerkt tussen de lakens. Tot Harry thuiskomt met een vleugje parfum op, een geurtje dat Deborah niet op haar kaptafel heeft staan. Scheiden is ook een vorm van zelfontplooiing, maar zo heeft Max het niet begrepen. Zeker, er zijn extra cadeautjes, en pizza à volonté, maar het liefst wil hij zijn ruziënde ouders weer bij elkaar krijgen. Wanneer hij op zolder een oude vinylplaat ontdekt, lijkt de remedie nabij: op de hoes kondigt goochelaar Zabbatini aan dat in een van de groeven een liefdesspreuk verborgen zit. Net wat Max nodig heeft, en hij begint een zoektocht door Los Angeles om de bejaarde illusionist naar zijn huis te lokken.

Wat is er erger: ouders die scheiden, of een zoon die ontdekt dat zijn vader niet zijn echte vader is, omdat zijn moeder het tijdens de Eerste Wereldoorlog heeft aangelegd met de buurman? Mosche Goldenhirsch is niet alleen een bastaard, hij verliest zijn moeder op jonge leeftijd en blijft achter met een alcoholische vader die hem haat. Mosche heeft genoeg van de klappen en sluit zich – onder de artiestennaam Zabbatini – aan bij het circus, waar hij dolverliefd wordt op de exotische Julia. Jaren later vluchten ze naar het Berlijn van de nazi’s, waar ze grote sier maken met hun shows. Nog een paar decennia later loopt Mosche rond met een kreupele arm waar een nummer op getatoeëerd staat. Gelukkig is er drank en het Playboy-kanaal.

Een verbitterde knar en een wanhopig jongetje: het is geen origineel thema, maar de Duitse auteur Bergmann legt weinig pretentie aan de dag in zijn zachtmoedige debuut. Een vlot verhaal vertellen, met een lach en een traan, dat lijkt zijn voornaamste betrachting. De truc leest dan ook als een Pixar-versie van Günther Grass’ Blikken trommel. Nochtans zou een boek over illusionisten een auteur kunnen uitdagen om allerlei literaire goocheltrucs uit te halen, om te spelen met verwachtingspatronen en spiegeleffecten. Hoefde volgens Bergmann niet en misschien is het beter om je beperkingen te kennen en simpelweg een amusant verhaal neer te pennen. In dat opzicht is hij goed geslaagd. De truc is een amusante voorstelling waarin de clowneske slapstick gaandeweg plaatsmaakt voor een grimmig relaas over de gruwel van de Holocaust. Maar het blijft lichtvoetig. Het is voor dit type romans dat je de oude term ‘leuk leesboek’ nog eens kunt bovenhalen.

DE TRUC ***

Emanuel Bergmann, Prometheus (originele titel: Der Trick), 304 blz., ?19,95

RODERIK SIX

CENTRALE ZIN Er was niemand meer op wie hij zich kon verheugen – vrienden of vijanden, ze waren allemaal dood.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content