Wim Delvoye, Cloaca New & Improved, Migros Museum, Limmatstrasse 270 in Zürich, tot 14/10. …

Wim Delvoye, Cloaca New & Improved, Migros Museum, Limmatstrasse 270 in Zürich, tot 14/10. [{phone}] +41-12 77 20 50 en www.migrosmuseum.ch// Un art populaire, Fondation Cartier, bvd Raspail 261 in Parijs, tot 4/11. [{phone}] +33-142 18 56 51 en www.fondation.cartier.fr// The other Modernism, De Chirico & Savinio, Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, Grabbeplatz 5 in Düsseldorf, tot 2/12. [{phone}] 49-21 18 38 10// Katharina Fritsch en Surrealism, Desire Unbound, Tate Modern, Level 4, Bankside in Londen, tot 9/12 en tot 16/12. [{phone}] 44-20-78 87 80 00 en www.tate.org.uk// Jean Dubuffet, Centre Pompidou, rue Beaubourg 19 in Parijs, tot 31/12. [{phone}]33-144 78 12 33 en www.centrepompidou.fr// Altars and Shrines of the World, Museum Kunst Palast, Ehrenhof 4 – 5 in Düsseldorf, tot 6/1. [{phone}] 49-211 899 62 60 en www.museum-kunst-palast.de// Duane Hanson, More than Reality, Schirn Kunsthalle, Römerberg in Frankfurt am Main, tot 6/1. [{phone}] 49-692-99 88 20 en www.schirn.de//

Dit weekend ging in Brussel de horrortentoonstelling Körperwelten van de Duitser Gunther von Hagens van start. Met zijn geplastineerde lijken oogst de anatomieprofessor overal ter wereld zware kritiek. Hij zou, onder pseudo-wetenschappelijke voorwendsels, morbide freakshows op touw zetten. De reality-gruwel van ‘de necrofiel’ staat nog tot eind februari te kijk in het slachthuis van Anderlecht.

De Antwerpse schepen van Cultuur Eric Antonis wil 20 tot 50 miljoen bij elkaar krijgen voor het op stapel staande Museum aan de Stroom. Het MAS zou in 2005 operationeel moeten zijn.

In Lübeck is een schilderij van Jacob Jordaens ontdekt. Het 17de-eeuwse Offer van Isaac circuleert al sinds 1817 in de Noord-Duitse stad.

In Tate Britain loopt tot 3/3 een expositie met beeldhouwwerk uit de Middeleeuwen. Image and Idol is de vrucht van een samenwerking tussen historicus Phillip Lindley en kunstenaar Richard Deacon.

Museum Boijmans Van Beuningen, Museumpark 18 – 20 in Rotterdam, tot 11/11. [{phone}]31-104 41 94 00 en www.boijmans.rotterdam.nl

De blockbustertentoonstelling Jheronimus Bosch valt in grote trekken uiteen in drie delen. Achttien schilderijen van de meester vormen de kern, daarnaast zijn er de tijdgenoten en navolgers die vooral aantonen hoeveel ongekunstelder Bosch het penseel hanteerde, én is er ook een selectie uit hedendaags werk dat in meerdere of mindere mate aan Bosch kan worden gelinkt. Deze trilogie werd opgesmukt met bindmateriaal, type potten en pannen, waar het etiket ‘didactisch’ op kleeft. Die opsmuk zorgt voor een nodeloze verzwaring die de fijnzinnige taal van Jeroen Bosch lang niet altijd ten goede komt. Bovendien is het ’toegankelijke’ tentoonstellingsconcept allesbehalve vanzelfsprekend. Het kunsthistorische dieptewerk, dat Bosch terugvoert naar zijn laatmiddeleeuwse context, laat zich niet zomaar vertalen naar een gladde expositie. De artistieke grondslag dreigt erdoor te botsen met de huidige zin voor infotainment, al zijn er ook revelaties te bezichtigen. Sowieso zijn de achttien panelen stuk voor stuk voldoende om zich spoorslags naar Rotterdam te haasten. Daarbovenop vallen intrigerende voorstellen te sprokkelen in de hedendaagse sectie. Zo sluiten de met muzieknoten verrijkte blote billen van Robert Gober aan bij Bosch’ vlezige hymne op de menselijke natuur. Het krioelende vlechtwerk met armpjes en beentjes vindt een redelijk geslaagde pendant in Procession, een reeks met 26 bronzen figuurtjes van William Kentridge. In de microscopische video Selfless van Pipilotti Rist is een Boschiaanse zin voor detail werkzaam. De grootse weergave van verdoemenis en doodsangst ten slotte, wordt geëvenaard in Exit, een beklemmende 3D-animatie van de Zweed Magnus Wallin.