THE Delicate Delinquent (1956)

Cinderfella (1960)

The Bellboy (1960)

The Ladies’ Man (1961)

The Errand Boy (1962)

The Nutty Professor (1963)

The Patsy (1964)

films: *** Extra’s: *

(Paramount home entertainment)

Geen enkele komiek roept zulke extreme reacties op als Jerry Lewis. Om zijn infantiele humor in Amerika verguisd en misprezen, werd Lewis in de jaren zestig in Frankrijk voorwaar tot genie gebombardeerd. Zelf groot voorstander van duidelijke stellingnamen, geven we het niet graag toe: de waarheid zal wel ergens in het midden liggen.

Tien jaar en meer dan twintig films lang (waaronder veertien met Dean Martin) liet Lewis zich gewillig regisseren in films die door anderen waren geschreven. Tot hij in 1960 ook post vatte achter de camera en snel na elkaar The Bellboy, The Ladies’ Man, The Errand Boy, The Nutty Professor en The Patsy draaide, vijf films die nu door zijn huisstudio Paramount op dvd werden gezet, samen met nog twee vroegere prenten, The Delicate Delinquent (1956) van Don McGuire en Cinderfella (1960) van Frank Tashlin.

Op de commentaartrack van Cinderfella vertelt Lewis hoe toevallig zijn regisseurcarrière tot stand kwam: hij zag Cinderfella als een typische kerstrelease en om Paramount toch ook een zomerfilm te gunnen, draaide hij dan maar zelf in zwart-wit het vluggertje The Bellboy, een schier plotloze film met een minimum aan dialogen maar een brede waaier aan visuele gags die allemaal ontspruiten uit een uniek decor (een hotel in Miami).

Zijn glorieperiode duurde slechts vier jaar, daarna ging het gestaag bergafwaarts. Wie een broertje dood heeft aan het bekkentrekken van Lewis, zal ook deze films niet kunnen pruimen. Al valt moeilijk te ontkennen dat ze getuigen van een grote formele vindingrijkheid, dat ze technisch zeer innoverend zijn (Lewis was de eerste om op de set gebruik te maken van videoplayback om als regisseur zijn vertolking te kunnen evalueren) en dat hun luisterrijke mise-en-scène vaak briljant is. Zoals de op een kraan gemonteerde camera die in The Ladies’ Man een gigantisch decor verkent (een dwarsdoorsnede van een riante woning met vier verdiepingen hoge trapzaal) dat twee geluidsplateaus van de Paramount studio in beslag nam en toen al één miljoen dollar kostte. (P.D. )

P.D.