Jenny Hval

De Noorse avant-gardiste Jenny Hval heeft de naam conceptueel en confronterend te denken – iemand hoorde in haar vorige horrorsynthescapade Blood Bitch (2016) ‘menstruale gothic’. Maar met The Practice of Love (vernoemd naar een antiromantische film van Valie Export uit 1985) schuift Hval naar de mainstream op. Met wijdse, trage slagen zet ze zich af in een bassin van nineties-en nilliesravepop, de wereld van Madonna, Robyn en Kylie. Daaruit filtert ze alle poëzie en warme intimiteit om zich in acht meditaties af te vragen tot hoeveel en welk soort liefde en saamhorigheid we tot aan onze sterfdag in staat zijn. Wat Balearische zweverigheid hoort erbij, en getuige het gesproken titelnummer dat halverwege de plaat is geploft, verkiest Hval nog altijd de boodschap boven de flow van een plaat.