JELLYFISH

Bellybutton

Bellybutton ***

Spilt Milk ****

powerpop

Omnivore

WAT?

Aan kwallen geen gebrek in de kringen van het lichte lied. Maar slechts één kliek had ooit de stoutmoedigheid om aan die dubieuze connotatie haar geuzennaam te ontlenen. Het uit San Francisco afkomstige Jellyfish nam de pet af voor de kwistig aangeklede harmonieën van The Beatles en The Beach Boys, maar evengoed voor potentieel staatsgevaar als Queen, ELO, The Partridge Family en de Bee Gees. En toch, en toch. Bellybutton (1990) en bovenal Spilt Milk (1993) – waarmee meteen de hele lp-discografie van de band is opgesomd – waren onmiskenbaar producten van uitzonderlijke songschrijfkunst, flamboyant in hun verbeeldingskracht en intelligent in de uitvoering daarvan.

GEPREZEN OF VERGUISD?

Nagenoeg alleen het eerste, hoewel Jellyfish pastiche en variété bepaald niet schuwde. Maar de groep had de tijd tegen. Met haar silly neohippiegarderobe stak ze schriller af tegen de grimmige doe-maar-gewoondresscode van de grunge dan aanvankelijk de bedoeling was. Vijf jaar eerder of later, en onweerstaanbare powerpopsingles zoals The King is Half-Undressed, That is Why, New Mistake of Joining a Fan Club hadden zich veel makkelijker kunnen onttrekken aan de zuigende modder onderaan in de hitparade.

EN VANDAAG?

Je ziet wel vaker dat het verhaal van een popgroepje niet eindigt bij een te vroege split, in dit geval omdat songschrijvers Andy Sturmer en Roger Manning niet meer door dezelfde deur konden. Jellyfish groeide uit tot een stevig gekoesterde cultnaam, ondanks het feit dat Manning de vergetelheid in sjokte met Imperial Drag en The Moog Cookbook en ondanks dat Sturmer onbegrijpelijkerwijs een carrière als liedjesschrijver voor tekenfilms verkoos (dáárom fluit u de titelsong van Ben 10 dus dagenlang na). Nadien nog het productiefst was gitarist Jason Falkner, met een reeks aardige tot uitstekende soloplaten. Maar het beste startpunt blijven de verrichtingen van Jellyfish zelf, die op deze heruitgaven zijn aangedikt met de gebruikelijke demo’s en concertopnames. Schenk vooral die laatste een luisterend oor: ze bewijzen dat Jellyfish er wonderwel in slaagde zijn meticuleuze veelgelaagdheid ook buiten de studio gestand te doen.

CUI BONO?

Veel zingende drummers zijn er na Andy Sturmer niet meer geweest. Maar Bent Van Looy kan wel tellen. Dat de Gentenaar Jason Falkner als producer kon strikken voor zijn soloplaat Round the Bend (2013) maakt in zekere zin een cirkel rond. Navolging heeft Jellyfish voorts gekend bij Ben Folds Five, en wat er bij Matthew Sweet en The Posies aan directe beïnvloeding ontbrak, is er zeker aan verwantschap.

KURT BLONDEEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content