BART VANDORMAEL JAMES BOND

Ik word wakker met James Bond en ik ga slapen met James Bond. Letterlijk. Toch bijna. Het gebeurt niet vaak dat ik in bed kruip zonder GoldenEye, The Man With The Golden Gun, You Only Live Twice of Goldfinger. Ook als ik om vijf uur ’s nachts nog aan mijn bureau zit, wat eerder regel dan uitzondering is, laat ik nog even (al is het maar voor een kwartier) een Bond-dvd draaien in mijn werkkamer. Kwestie van de dag mooi af te sluiten. ’s Ochtends verkies ik Diamonds Are Forever, Octopussy of Live And Let Die. Mijn vrouw zet de tv en dvd-speler in de slaapkamer aan voor ze naar het werk vertrekt, een uurtje later ben ik wakker. Ik hoef niet eens mijn ogen te openen om te kijken. Aan het geluid heb ik voldoende. De beelden zitten in mijn hoofd. Ze lopen gewoon mee.

Ik heb de Bond-dvd’s in drievoud. Goldfinger zelfs in viervoud (mijn trofee uit Taipei: 007 in Taiwanese versie). Ik heb de VHS-cassettes, de soundtracks, posters (op elke verdieping van mijn huis), postkaarten, aanstekers, miniatuurauto’s, een rekenmachientje, een gsm-nummer dat eindigt op 007… Als ik multimiljonair zou zijn, kocht ik de bikini van Ursula Andress uit Dr. No, de Aston Martin DB5 uit Goldfinger, het ruimtewagentje uit Diamonds Are Forever… Ik zou memorabilia verzamelen en uitstallen in mijn privémuseum. Niet toegankelijk voor het publiek.

Mijn vroegste Bond-herinneringen dateren van A View To A Kill. Grace Jones die van de Eiffeltoren springt! (Bij wijze van voorspel!) De muziek van Duran Duran! (Iedere generatie zijn jeugdzonden.) De Belg Patrick Bauchau in een glansrol! (Oké, pas later ontdekt.) De grijns van Roger Moore! (Oké, pas later leren waarderen.) Ik weet niet hoeveel keer ik de 007-films intussen heb gezien. Zeker een keer of 20. En dan heb ik het enkel over de films die me niet zo nauw aan het hart liggen. Favorieten als Diamonds Are Forever, Live And Let Die en The Man With The Golden Gun halen makkelijk 100 beurten. Ik heb niet elke keer tot aan de aftiteling gekeken, maar so what? Ik ben niet uit op een vermelding in het Guinness Book of Records. Ik kan films van begin tot eind meelippen, maar ik pak er niet mee uit op feestjes. Ik heb biografieën gelezen en naar de audiocommentaar op de dvd’s geluisterd, maar het stoort me niet dat ik de meeste trivia en namen allang vergeten ben. De verschillen tussen de Bond-films en de boeken van Ian Fleming interesseren me niet. Meer nog, ik heb niet één boek van Fleming gelezen en ik ben het niet van plan. Toen mij een interview met Richard Kiel (Jaws uit The Spy Who Loved Me en Moonraker) werd aangeboden, heb ik vriendelijk bedankt. Ik hoef niet te weten hoe hij terugkijkt op zijn Bond-verleden en wat hij verder zoal heeft gedaan. Ik wil alleen Jaws.

Vraag me niet wie de beste Bond is. Je vraagt een vader niet wie zijn favoriete kind is. Elk kind is ánders. Sean Connery was de king of cool, maar liet zich laatdunkend uit over The Beatles; Roger Moore schitterde als schalkse ruiter, maar was vulgair (een tongkus noemde hij een dessert); Timothy Dalton maakte de superheld tot een mens van vlees en bloed, maar bloedde iets te hevig; Pierce Brosnan was de beste allrounder, maar kreeg slechts één keer ( GoldenEye) de kans om zijn kwaliteiten ten volle te tonen. George Lazenby? Een vergissing. Hij deed één film en dat was er eentje te veel. Zijn enige verdienste: hij besefte dat en stapte uit eigen beweging op. Daniel Craig? Ik ben al blij dat de producers niet hebben gekozen voor Orlando Bloom of Ewan McGregor.

Orlando Bloom is The Lord of The Rings. Ewan McGregor is Star Wars. Ze kúnnen niet meer James Bond zijn. James Bond is écht. Mijn held én mijn vriend. Hij overtuigt me dat ik niet de sterkste of de slimste moet zijn om te zegevieren, hij vertelt me dat ik nooit mag ophouden met dromen, hij maakt me duidelijk dat ik elke dag moet aanvatten alsof het mijn laatste is. Ik herken het verdriet achter zijn pose. Ik voel hoe eenzaam hij zich voelt sinds het verlies van zijn geliefde ( On Her Majesty’s Secret Service), ik zie hoe vluchtig zijn romances zijn, ik weet hoe zwaar het hem valt om alleen achter te blijven. Ik leef met hem mee. Hij leeft met mij mee. Ik sta voor hem klaar. Hij staat voor mij klaar. Samen zoeken we een houvast in ons ondraaglijk vluchtig bestaan.

‘James Bond is écht. Mijn held én mijn vriend. Samen zoeken we een houvast in ons ondraaglijk vluchtig bestaan.’

Journalist BART VANDORMAEL geeft in Focus Knack wekelijks zijn mening over de nieuwste games.

B.V.