Indélébiles

Vier jaar na de aanslag op Charlie Hebdo blijven de overlevers hun vermoorde collega’s herdenken. Luz maakte eerder al Catharsis over het trauma dat die dag bij hem veroorzaakte. In Indélébiles (‘Onuitwisbaar’) haalt hij herinneringen op aan de 23 jaar dat hij voor het weekblad tekende. Via Luz’ eigen parcours leert de lezer ook de rest van de redactie kennen, met onder meer de vermoorde tekenaars Cabu, Charb, Wolinski en Tignous. Het zijn tedere herinneringen aan het redactieleven en het leergeld dat een beginnend tekenaar moet betalen. Je leert Charlie Hebdo kennen als een jongensclub vol foute humor en ochtendlijke flessen wijn, maar ook als een hardwerkende redactie die elke week relevant probeerde te blijven. Bijzonder ontroerend is het laatste hoofdstuk van het boek. Daarin stelt Luz zich een redactievergadering voor bij het overlijden van de Franse icoon Johnny Halliday, die pas drie jaar na het drama op de redactie overleed. Zo maakt Luz overduidelijk dat zijn vermoorde collega’s in zijn hoofd zijn blijven leven. Net zo onuitwisbaar als de inktvlekken die hij maar niet van zijn vingers gewassen krijgt.