In slaap gevangen

Eerste zin We waren een vrij normaal gezin.

Door een voorval met zijn moeder, die hem o zo graag weer op het rechte pad wil krijgen, raakt de achttienjarige Samuel een drugslading kwijt. Omdat hij voor zijn leven vreest, reageert hij op een advertentie om voor een comateuze jongen te zorgen en duikt hij onder in een afgelegen huis aan de kust. Hij belandt er van de regen in de drop: in het gezin waar hij terechtkomt, is er van alles niet pluis. De getroebleerde politieman Manfred waakt intussen aan het bed van zijn eigen comateuze dochter. Wanneer er een aantal drugsdoden vallen, komt hij de gevluchte Samuel op het spoor. Hij ontdekt dat mensen niet alleen voor drugs willen moorden, maar dat ze ook alles willen doen om hun verslaving aan empathie en medelijden in stand te houden.

Camilla Grebe, in Zweden al veelvuldig bekroond, heeft intussen een mooie reputatie opgebouwd. In haar derde solothriller laat ze haar belangrijkste motieven twee of drie keer terugkomen – kinderen in coma, leeuwinnenmoeders, onbetrouwbare vaders – waardoor er een complexe, maar heldere puzzel vol hebzucht en grimmig gezinsleed ontstaat. Ook al lopen allerlei kwaadwillige zielen elkaar voor de voeten, Grebe herleidt hen in In slaap gevangen zorgvuldig tot hun menselijkheid en kwetsbaarheid. Deze misdaadroman boeit tot het einde, al is hij soms meer een goed uitgedachte constructie dan een echt, levendig verhaal.