Hij is de Herman Van Rompuy van NCIS en de populairste Amerikaanse tv-ster van het moment, maar Mark Harmon blijft er bescheiden bij. ‘Het leukste aan deze reeks? De rit naar de set.’

De rustige vastheid slaat niet alleen in België en Europa aan, ook in de Verenigde Staten vindt het concept weerklank. Dat leiden we althans af uit het enorme succes van NCIS, de misdaadreeks over een team special agents dat uitrukt als er iets misgaat binnen de Amerikaanse marine. NCIS is namelijk het equivalent van een groot pak friet met stoofvlees: je weet telkens weer perfect wat je op je bord zult krijgen, maar het is zelden of nooit een teleurstelling. Dankzij die geruststellende voorspelbaarheid is de reeks de afgelopen jaren uitgegroeid tot de populairste op het Amerikaanse scherm. Op kousenvoeten weliswaar: nadat NCIS in 2003 van start ging, bleef ze lang in de schaduw staan van aandachttrekkers als CSI, Heroes en Lost. De kijkcijfers gingen echter gestaag omhoog en vanaf de zesde jaargang behoorde ze tot de meest bekeken series op tv. Bij het begin van de meest recente 7e reeks, die vanaf zondag ook bij ons op het scherm komt, bleek NCIS zelfs plots de enige serie die nog meer dan 20 miljoen kijkers kon halen.

NCIS heeft ook zijn eigen Herman Van Rompuy in de figuur van Mark Harmon, de 59-jarige acteur die gestalte geeft aan Leroy Jethro Gibbs, de leider van de Naval Criminal Investigative Service. Net als de eerste Europese president is Harmon geen tafelspringer, iets wat in een wereld waar je jezelf moet kunnen verkopen een nadeel is. Toch is hij erin geslaagd om een stevige carrière uit te bouwen, en hij kan zich vandaag zelfs een van de grootste tv-sterren van de VS noemen. Zijn geheim: bescheidenheid en een puur professionele en nuchtere aanpak van zijn vak. Voor zijn doorbraak kwam Harmon rond als timmerman, en zijn houding tegen-over acteren is die van de ambachtsman, die de nadruk legt op ‘beroepsernst’ en ‘hard werken’, en een broertje dood heeft aan diepzinnige artistieke beschouwingen. ‘Mark is eigenlijk nog altijd een timmerman’, zegt Michael Weatherly, die Anthony DiNozzo speelt in NCIS en al sinds de start van de reeks aan Harmons zijde staat. ‘Als je met hem over de serie praat, dan is het alsof je het hebt over het renoveren van een woonkamer. Hij is heel praktisch ingesteld.’

Met zijn rijzige, atletische gestalte en scherp afgelijnde gezicht is Harmon de typische ‘all American guy’ – in 1986 werd hij door People Magazine uitgeroepen tot ‘Sexiest Man Alive’. Het is dus niet verwonderlijk dat zijn curriculum als acteur vooral rollen in de medische of gerechtelijke sfeer bevat. Hij brak in 1983 door als dokter in de tv-serie St. Elsewhere, speelde vier jaar lang mee in de ziekenhuisreeks Chicago Hope en stond als rechercheur tegenover Sean Connery in The Presidio (1988). Een bijrol als geheim agent in The West Wing in 2002 leverde hem dan weer een Emmynominatie op, én de hoofdrol in NCIS, een project van de producers van JAG, een serie over de juridische afdeling van de Amerikaanse marine. In 2003 werd zijn personage geïntroduceerd in JAG zelf, en enkele maanden later ging spin-off NCIS van start.

‘Mark is onze ruggengraat’, zegt Weatherly als we hem vragen naar het belang van de kopman. ‘Zonder hem zou de serie een kwal zijn.’ Zoveel lof is niet besteed aan Harmon, die alle complimenten afwimpelt door erop te wijzen dat NCIS een ensembledrama is. En dat het niet uitmaakt ‘wiens trailer de grootste is of wiens naam er bovenaan op het scenario staat’. Dat is natuurlijk een verhaal dat je heel vaak te horen krijgt, zelfs van acteurs die als de grootste diva’s bekendstaan, en dat erkent Harmon. ‘Ik weet dat het afgezaagd klinkt, en je hoeft me niet te geloven. Maar als mensen me vragen wat ik het leukste vind aan deze baan, zeg ik altijd: ‘De rit erheen.’ Ik ben in mijn carrière al heel vaak met tegenzin naar filmsets gereden, maar bij NCIS stap ik altijd met een glimlach naar binnen. Dat is zeldzaam, en dat besef ik maar al te goed.’

Harmon mag zijn bijdrage dan wel minimaliseren, hij ligt in grote mate zelf aan de basis van die ontspannen sfeer op de set. Het leven als NCIS-acteur is immers lang niet altijd zo eenvoudig geweest. Toen de reeks in 2003 van start ging op de Amerikaanse televisie, verliepen de opnames vaak in complete chaos. De acteurs kregen pas op de dag van de shoot een scenario in handen, en dat was dan meestal maar een kladversie die constant veranderd werd. Door die lastminuteaanpassingen moest de crew extreem lange draaidagen kloppen en de spanning tussen Harmon – die als hoofdrolspeler soms zestien uur per dag op de set stond – en Don Bellisario, de bedenker en producer van de reeks, liep hoog op. De problemen hielden aan, en bij de start van de opnames van het vijfde seizoen sloeg de acteur op tafel. Het gevolg: Bellisario werd benoemd tot ‘executive producer’, waardoor hij zich niet meer moest bezighouden met de dagelijkse leiding over de serie en een producer met meer gevoel voor planning zijn plaats kon innemen.

De problemen hadden ook hun impact op de kwaliteit van de serie, en het zal wel geen toeval zijn dat de kijkcijfers van NCIS pas echt de hoogte ingingen in de loop van het vijfde seizoen. Harmon geeft dat toe, al zegt hij het op zijn typisch omfloerste manier. ‘Het succes dat we nu beleven, heeft niemand van ons echt verrast. We beseften allemaal van bij het begin het potentieel van de reeks, alleen kwam het er niet altijd uit. Er zijn een hoop veranderingen doorgevoerd, zowel voor als achter de camera, en die zijn niet altijd even gemakkelijk geweest. Maar ze hebben een positief effect gehad op de serie, en achteraf gezien waren de lastige momenten dus allemaal de moeite waard. Als je het eerste seizoen van NCIS met dat van nu vergelijkt, zijn dat twee verschillende series. En die van vandaag is stukken beter.’

Terwijl iemand als William Petersen zijn hoofdrol als Gil Grissom in CSI na negen seizoenen voor bekeken hield, denkt Harmon voorlopig nog niet aan ophouden. ‘Ik vind nog altijd meer dan genoeg uitdagingen’, zegt hij. ‘Zelfs na 150 afleveringen. Er zijn acteurs die weten hoe zeldzaam deze situatie is, en er zijn er die het dénken te weten, maar die het pas bij hun volgende baan zullen beseffen. Dus ik ben niet gehaast om ergens anders heen te gaan. Tenzij de producers beslissen om na het succes van NCIS: Los Angeles ook nog een NCIS: Bermuda op te starten. In dat geval: count me in.’

Het laatste woord is voor Weatherly: ‘Het zal een teleurstelling zijn voor iedereen die ernaar op zoek is, maar de donkere kant van Mark Harmon lijkt verdacht veel op Hawaï.’

NCIS – Seizoen 7 Vanaf zondag 31/1, 21.00 – VT4

Door Stefaan Werbrouck

‘Als je het eerste seizoen van NCIS vergelijkt met dat van nu, zijn dat twee verschillende series. En de reeks van vandaag is stukken beter.’