In hoeverre verschilt VIER nog van VT4? In het nieuwe reportageprogramma Ik wil ook een lief volgt men mensen met een tekortkoming die op zoek gaan naar een partner. Afwachten of dat sereen in beeld wordt gebracht, zoals de makers beloven, of dat het toch weer richting Superfans opschuift.
‘We hebben het idee voor Ik wil ook een lief opgepikt in het buitenland, waar al langer gelijkaardige programma’s lopen’, legt tv-maker Klaas Cockx uit. ‘Daaruit bleek dat dit tot mooie en verrassende televisie kan leiden.’
Hebben jullie vooraf beslist wat wel en wat niet kon?
KLAAS COCKX: Nee, we hebben dit programma met een zeer open geest benaderd. Het is zeker de bedoeling niet om de sensatie op te zoeken. Wel wilden we een zo divers mogelijk aantal mensen volgen, met zowel lichamelijke als geestelijke tekortkomingen. In de eerste aflevering bijvoorbeeld volgen we Thomas, die door het syndroom van Morquio altijd klein van gestalte zal zijn. Hij is een ongelooflijk pientere gast, die na een studie filosofie nu rechten doet, maar die zich zo onzeker voelt dat hij zich niet kan voorstellen dat een vrouw hem zou willen.
In de eerste aflevering zit ook Frank, die door de ziekte ataxie van Friedreich in een rolstoel zit. Dat weerhoudt hem er niet van om intensief te sporten, wat zelfs de aftakeling van zijn lichaam afremt, en hij zou graag een partner vinden om zijn passies mee te delen. En dan is er in die aflevering nog Evelien, die door een zwellingsziekte aan haar organen kleiner van gestalte is en ook wat mentale achterstand kent. Maar ze is vooral een heel tof meisje van 23 dat tijdens een speeddate tot over haar oren verliefd wordt.
Hoe vind je de juiste toon voor een programma als dit op een commerciële zender?
COCKX: We proberen het luchtig te houden. Daarvoor laten we ons leiden door de ingesteldheid van de mensen die wij volgen. Stuk voor stuk zijn het sterke karakters die midden in het leven staan. Zij vragen niet meer dan behandeld te worden als alle andere mensen, en dat doen wij dan ook. We willen zeker geen sfeer van medelijden ophangen. We gaan ook niets uit de weg. Loopt een ontmoeting uit op een ontgoocheling, dan tonen we dat ook.
Was het evident om mensen te vinden?
COCKX: Dat viel eigenlijk wel mee. We maken zes afleveringen met telkens drie verschillende mensen. Daarna volgen twee afleveringen waarin we hen weer opzoeken. Dat zijn achttien mensen in totaal, die we relatief vlot hebben gevonden. We merkten bij hen ook een behoefte om met dit onderwerp in de media te komen. Het aantal initiatieven waarbij mensen met een beperking een potentiële partner kunnen ontmoeten blijft immers beperkt. Door dit bij een groot publiek bespreekbaar te maken gaat de publieke opinie het ook gewoon vinden dat ook deze mensen iemand om van te houden willen.
Wat was het grootste obstakel?
COCKX: De andere mensen, de potentiële partners. Die deinsden wel even terug wanneer bleek dat ze in een tv-programma terechtkwamen. Maar door onze intenties goed uit te leggen wisten we hun vertrouwen te winnen. Ik wil ook een lief levert heel wat mooie verhalen op, het is ook televisie met een engagement. We willen tonen: kijk, dit zijn mensen zoals u en ik, met hun gevoelens en wensen.
Dinsdag 17/9, 21.05 – VIER
(H.V.G.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
